„Dorosłe Dziewczynki z Rodzin Dysfunkcyjnych” – recenzja

Rodziny się nie wybiera. Na to, że wychowaliśmy się w rodzinie mniej lub bardziej dysfunkcyjnej, nie mieliśmy żadnego wpływu. Jednak przeżycia z dzieciństwa będą na nas oddziaływać przez resztę naszych dni. Wychowani przez toksycznych rodziców, sami po pewnym czasie stajemy się toksyczni dla swoich dzieci. W międzyczasie sami kreujemy pokręcone i toksyczne relacje, nie potrafimy radzić sobie z emocjami albo po prostu uciekamy w różne uzależnienia. Eugenia Herzyk w swojej książce „Dorosłe Dziewczynki z Rodzin Dysfunkcyjnych” stara się wyjaśnić mechanizmy, skutki zachowań czy sposób myślenia, który jest charakterystyczny dla kobiet pochodzących z rodzin dysfunkcyjnych. Krok po kroku pokazuje  zmiany, które zaszły w ich głowach w trakcie smutnego, a często też wręcz traumatycznego dzieciństwa.

Ruch DDA, czyli Dorosłe Dzieci Alkoholików jest powszechnie znany i takim osobom udzielana jest pomoc i wsparcie. Jednak dla osób z syndromem DDD (Dorosłe Dziecko z rodziny Dysfunkcyjnej) tej pomocy nie ma, a przecież one również doświadczyły traumy w dzieciństwie. Przemoc fizyczna lub psychiczna, nadużycia seksualne, brak wystarczającej opieki lub nadopiekuńczość, niestawianie dziecku żadnych granic albo poddawanie go surowej dyscyplinie, choroba lub śmierć w rodzinie, rozwód rodziców - to tylko niektóre z czynników wpływających na rozwój syndromu DDD.

Autorka przedstawia dwa skrajne przykłady kobiet z syndromem DDD: kobiety uległej i kobiety dominującej. Oba typy charakteryzują się rozbieżnymi cechami osobowości, mają zupełnie inne cele w życiu i inne wartości. Oba typy nie potrafią odnaleźć się w dorosłym życiu i zapanować nad swoimi emocjami i traumami. Chociaż oba typy osobowości są zupełnie różne, to w pewnych sytuacjach się przenikają. Można przypisać cechy jednej kobiety do drugiej.

„Dorosłe Dziewczynki z Rodzin Dysfunkcyjnych” nie jest jednak poradnikiem, w jaki sposób mamy sobie radzić z naszymi emocjami i lękami. Te problemy należy przepracować z psychoterapeutą w trakcie psychoterapii. Książka Eugenii Herzyk jedynie nakreśla nam problem i pozwala uświadomić sobie, jaki wpływ na nasze aktualne życie ma dzieciństwo. Autorka chce zachęcić kobiety do wzięcia odpowiedzialności za własne życie, żeby zainwestowały w rozwój osobisty, aby stopniowo pozbywać się bagażu, który nosimy od najmłodszych lat. To raczej zbiór drogowskazów i tłumacz zachowań. Uważam, że każda z nas powinna sięgnąć po książkę Eugenii Herzyk, nawet jeśli uważa, że miała szczęśliwe i udane dzieciństwo. Jestem pewna, że znajdzie u siebie pewne ułomności.

Klaudia Kwiatkowska
(klaudia.kwiatkowska@dlalejdis.pl)

Eugenia Herzyk, „Dorosłe Dziewczynki z Rodzin Dysfunkcyjnych”, Novae Res, Gdynia, 2019 r.