Duchy to nie zabawa

Wielu z nas na pewno zastanawiało się niejednokrotnie, czym lub kim jest tak naprawdę zjawisko, które nazywamy duchami? Jedni widzą w nich niebezpieczne zjawy, które czyhają na ludzi. Inni z kolei postrzegają je jako zagubione dusze nie mogące zaznać spokoju po śmierci. Słyszymy także opinie, że są to nasi zmarli, którzy pragną przekazać nam jakieś ważne przesłanie albo wiadomości z zaświatów. Jaka jest prawda?

Odpowiedź na to pytanie starał się zamieścić w swoim poradniku dotyczącym komunikacji z duchami Raymond Buckland – „Wielka księga komunikacji z duchami. Jak nawiązać kontakt z Drugą Stroną?” Buckland, ma w swoim dorobku ponad 30 publikacji poświęconych zjawiskom paranormalnym. Jest on jednocześnie jednym z najbardziej rozpoznawanych autorytetów z dziedziny parapsychologii.

Na okładce możemy przeczytać: „Książka przeznaczona zarówno dla tych, którzy chcą samodzielnie kontaktować się ze światem umarłych, jak i dla osób pragnących zaspokoić swoją ciekawość odnośnie tego, co dzieje się po Drugiej Stronie. Doświadczanie transu, jasnowidzenia, psychometrii, typologii czy lewitacji może stać się Twoją codziennością”. Mnie, jako czytelniczkę, która interesuje się parapsychologią, taki opis zaskoczył. Nie od dziś wiadomo, że eksperymentowanie z wywoływaniem duchów czy używanie tablicy Ouija jest niebezpieczne. Tymczasem odnoszę wrażenie, że autor potraktował tę sferę nierozważnie. Poradnik do kontaktu z duchami? Poradnik kojarzy mi się z kulinariami albo ogrodnictwem, a nie z instrukcją do „zabaw” spirytualistycznych…

Książka zbudowana jest z rozdziałów wprowadzających w formie lekcji np. „Lekcja dziewiąta – Praca w transie”. Każda lekcja kończy się tzw. ćwiczeniami i pytaniami sprawdzającymi. Zatrzymam się przy owym transie. Mamy tutaj dokładnie opisany schemat wprowadzania w ten stan, z którego dowiadujemy się, że najpopularniejszym sposobem jest patrzenie na płomień świecy: „Wpatruj się w płomień świecy. Weź kilka powolnych, głębokich oddechów i wydaj sobie polecenie rozluźnienia, takie jak: Czuję się komfortowo i jestem spokojny. Jestem całkowicie rozluźniony. Gdy patrzę na płomień moje powieki stają się coraz cięższe i chcą się zamknąć. Przekonasz się, że Twoje powieki rzeczywiście są coraz cięższe i chcą się zamknąć. Pozwól im na to.” Brzmi to jak porady z książki o jodze.

Zgłębiając dalej tajniki kontaktowania się z Drugą Stroną, zatrzymam się przy tablicach do kontaktu z duchami. Tablice są pradawnym sposobem do komunikowania się z duszami zmarłych, wykorzystywanym w Chinach i Grecji już od 600 lat p.n.e. Jedne z najsłynniejszych tablic to Ouija (z francuskiego oui oraz z niemieckiego ja – oba wyrazy oznaczają „tak”). Autor dalej opisuje jak posługiwać się tymi narzędziami, a także próbuje przekonać czytelnika, że przy pomocy tablicy można przeprowadzić wiele interesujących badań, a przy okazji świetnie się bawić. Mimo wszystko dla mnie jako osoby, która wierzy w zjawiska paranormalne, wywoływanie duchów nie jest zabawą. Wiążą się z tym różnego rodzaju konsekwencje. Często niebezpieczne nie tylko dla medium, ale także dla uczestników seansów spirytualistycznych.

Książka jest ładnie wydana, przejrzysta, napisana zrozumiałym językiem. Zawiera liczne ilustracje, które zachęcają potencjalnego czytelnika do zakupienia tej pozycji. Plusem jest słowniczek, który znajduje się na końcu książki, a także obszerna bibliografia, w której możemy znaleźć różnego rodzaju publikacje z obszaru parapsychologii, ale nie tylko. Czy polecam? Jeśli podejdziemy do niej z odpowiednim dystansem i szacunkiem do zjawisk, o których opowiada to owszem, polecam. Natomiast, jeśli ktoś z was chce ją kupić, żeby „pobawić się” w wywoływanie duchów, to ostrzegam i odradzam.

Joanna Sieg
(joanna.sieg@dlalejdis.pl)

Raymond Buckland, „Wielka Księga komunikacji z Duchami. Jak nawiązać kontakt z Drugą Stroną”, Studio Astropsychologii, Białystok 2012