Wyróżnić można następujące sygnały ostrzegawcze:
smutek i rozpacz,
brak poczucia wiary w siebie,
gniew i drażliwość,
wybuchy płaczu,
wycofanie społeczne i utrata zainteresowania poprzednio lubianymi zajęciami,
zmiany wzorców jedzenia i spania,
nadmiernie surowy obraz siebie,
mało energii i problemy z koncentracją,
samookaleczenie i próby samobójcze.
Wszystkie powyższe cechy istnieją w spektrum. Należy wziąć pod uwagę nasilenie i długowieczność powyższych cech, aby zdecydować, czy jest to epizod depresyjny, czy nie. Dramatyczne zmiany w zachowaniu i osobowości są sygnałem ostrzegawczym dla pojawiającego się problemu. Wielu młodych ludzi, którzy próbują poradzić sobie z emocjonalnym niepokojem, będzie działać (eksternalizować) poprzez drażliwość, złość, problemy szkolne i nastroje, podczas gdy inni będą działać (internalizować) w obrębie problemów żywieniowych, wycofania, niskiej samooceny i skrytego samookaleczenia.
Depresja u nastolatków jest inna niż u dorosłych. Wielu uważa, że depresja wymaga klasycznego „pójścia do łóżka”, a często gorszy stan psychiczny tych drugich może przejawiać tę cechę. W przypadku młodzieży wygląda to inaczej.
Smutek i wycofanie społeczne nie zawsze mogą być cechami reprezentującymi postawę danej osoby. W rzeczywistości gniew, drażliwość i wściekłość mogą być znacznie bardziej widoczne. Depresja nastolatków jest również mniej wszechobecna i wielu rodziców wyklucza jej objawy wśród swoich dzieci, ponieważ wydaje się, że ich dziecko może wyglądać na mniej lub w ogóle przygnębione, gdy jest, chociażby z przyjaciółmi. Ten brak stałości niekoniecznie jest powodem wykluczenia kogoś z diagnozy. Inne cechy, które zwykle różnicują opisywany stan wśród młodych i dorosłych, to zwiększona drażliwość, psychosomatyczne lub niewyjaśnione bóle, skrajna wrażliwość na krytykę i niewyjaśnione wycofanie się z aktywności.
W żadnym razie nie należy unikać, czy bagatelizować tematu depresji u młodzieży. Nie podjęcie odpowiednich kroków we właściwym czasie może skończyć się tragicznie, konieczne jest zatem trzymanie ręki na pulsie i bieżące monitorowanie zachowania osoby nastoletniej borykającej się z problemami. Pomocne mogą okazać się aplikacje służące do bezpośredniego kontaktu z psychologiem, czy psychiatrą.