„Małe ptaszki” – recenzja

Recenzja książki „Małe ptaszki”.
Po nowym, odświeżonym wydaniu „Delty Wenus” Anaïs Nin przyszła pora na kolejne opowiadania autorki, tym razem zebrane w tomie „Małe ptaszki”.

Anaïs Nin jest autorką, którą powinna znać każda szanująca się miłośniczka erotycznej literatury kobiecej. To ona bowiem przełamała stereotypy grzecznej, ułożonej kobiety, która nie ma seksualnych fantazji, nie odczuwa pociągu do mężczyzn i nie potrzebuje o seksie ani słuchać, ani czytać. Odczarowała postać niewinnej, naiwnej pensjonarki, a potem grzecznej, uległej żony. Pokazała, że kobiety nie tylko myślą w sposób erotyczny, ale także mogą o tym pisać, i to używając słów typu „penis”, „rozsunięte nogi”, „podniecenie”, „dosiąść”. Postawiła granicę między miłością a seksem. Bo ostatecznie wszystkie jej opowiadania właśnie to nam pokazują: miłość to miłość, a seks to seks. Można je łączyć, ale wcale nie trzeba. Kobieta ma prawo być wyzwolona, jeśli tylko tego pragnie.

Małe ptaszki” to druga, zaraz obok „Delty Wenus”, książka Nin, po którą najchętniej sięgają kobiety. Choć na język polski przełożono jeszcze kilka innych jej pozycji, to właśnie te dwie cieszą się największą popularnością i z tej racji wydawnictwo Prószyński i S-ka postanowiło wypuścić nowe egzemplarze, proponując odbiorcom piękne, szare, symetryczne i dość minimalistyczne projekty graficzne, a do tego twarde oprawy. Dzięki temu książki można kupić nie tylko dla siebie, dla własnej przyjemności czytania, ale i w ramach prezentu dla przyjaciółki. Najlepiej obie. Podczas gdy „Delta Wenus” oferowała nam piętnaście opowiadań, w „Małych ptaszkach” znajdziemy tylko trzynaście, ale za to poziomem dorównujące swym poprzednikom. Pierwsze z nich ma tytuł tożsamy z tytułem książki, a jednocześnie nawiązujący do całości antologii. Małe ptaszki to bowiem coś delikatnego i efemerycznego, co należy szybko schwytać, nim „rozpierzchnie się w jednej chwili”.

Po „Małe ptaszki” powinny sięgnąć nie tylko fanki twórczości Anaïs Nin, ale także wszystkie czytelniczki zafascynowane feministyczną literaturą bądź esencją kobiecej erotyki. Jeśli nudzą was wątki schematycznej, oklepanej miłości rodem z romansów albo nie znajdujecie satysfakcji w czytaniu współczesnej erotyki pokroju „50 twarzy Greya”, książki Nin to jest dokładnie to, czego wam trzeba. Podczas ich czytania nie musicie się zastanawiać, czy jest z wami coś nie tak, bo żadna wewnętrzna bogini nie robi w waszych wnętrzach fikołków, a opisy czerwonych pokoi trącą wam raczej dziewictwem i fikcją, niż seksualnością i pożądaniem. Nin oferuje wam to, co jest prawdą, co stanowi zwykłą ludzką cielesność, bez ubierania jej w jakiekolwiek „waniliowe” miłości. Nin uprawia bowiem literacki seks, a nie miłość. To z kolei sprawia, że jej książki są bezspornymi przedstawicielami klasyki gatunku kobiecej erotyki, i to naprawdę dobrej, a współczesne autorki powinny brać z niej przykład.

Olga Kublik
(olga.kublik@dlalejdis.pl)

Anaïs Nin, „Małe ptaszki”, Warszawa, Prószyński i S-ka, 2014.




Społeczność

Newsletter

Reklama



 
W tej witrynie stosujemy pliki cookies. Standardowe ustawienia przeglądarki internetowej zezwalają na zapisywanie ich na urządzeniu końcowym Użytkownika. Kontynuowanie przeglądania serwisu bez zmiany ustawień traktujemy jako zgodę na użycie plików cookies. Więcej w Polityce Cookies. Ukryj komunikat