Międzynarodowy Dzień Teatru

Teatr to magia
Święto Teatru zostało uchwalone w 1961 roku, na pamiątkę otwarcia Teatru Narodów w Paryżu, które miało miejsce 4 lata wcześniej, właśnie 27 marca. Jedni z nas wolą chodzić do kina, a inni właśnie do teatru. Bez wątpienia nie można tych dwóch dziedzin ze sobą porównywać. „Teatr to aktywna refleksja nad samym sobą” – pisał niemiecki poeta i prozaik Novalis (właściwie Georg Philipp Friedrich Freiherr von Hardenberg). Jerzy Grzechnik, który na co dzień występuje od 6 lat w warszawskim Teatrze Studio Buffo przyznał, że teatr to przede wszystkim człowiek i wszystko, co się z nim wiąże, czyli emocje i uczucia, które nim targają oraz namiętności, wątpliwości i dramaty. Dzięki ekspresji aktora i umiejętnej reżyserii, każdy widz jest w stanie odnieść do siebie cząstkę tego, co widzi na scenie. Z niedopowiedzeń układają się setki interpretacji. Ta materia jest żywa, wciąż ewoluująca i do pewnego stopnia wręcz interaktywna. Dla Jerzego Grzechnika teatr to przede wszystkim miejsce intymne - wbrew pozorom bycia obserwowanym przez setki par oczu, aktor podczas spektaklu może w najwyższym stopniu zanurzyć się w odmęty ludzkiej psychiki. Podobne zdanie ma także Artur Chamski, który ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną we Wrocławiu i także jest związany z Teatrem Studio Buffo. Podkreśla, że dla aktora na pewno teatr jest aktywną analizą samego siebie. Kiedy aktor jest na scenie i pracuje nad rolą musi zagłębiać się w siebie, odkrywać rzeczy, które są schowane wewnątrz niego. Należy także pamiętać, że scena jest bezlitosna i obnaża wszystko. Każdą słabość. Jedyna szansa, aby poczuć się swobodnie to zrozumieć siebie i zaakceptować słabości albo oczywiście próbować je zwalczyć.

Święto Teatru – warto je obchodzić?
W kalendarzu możemy znaleźć najróżniejsze święta: Dzień Ziemi, Dzień Strażaka, Dzień Zakochanych, Dzień Matki… Można mnożyć tyle ile dni w roku. 27 marca jest także Międzynarodowy Dzień Teatru. Czy takie święto jest w ogóle potrzebne? Klaudia Szeliga uważa, że powinniśmy choć w jeden dzień uhonorować tak kulturalną instytucję, jaką jest teatr. Podkreślajmy i doceniajmy sztukę, aktorów. Wiele teatrów zostaje zamykanych, przez to, że jest coraz mniejsze grono osób, przychodzących zobaczyć przedstawienia. W dzisiejszych czasach ludzie wolą oglądać telewizję, seriale, niż zetknąć się z czymś, co może skłonić do głębszej refleksji, bo taką możemy wynieść oglądając sztukę. Telewizja nigdy nam tego nie da.

Z kolei Artur Chamski myśli podobnie. Teatr jest jedną ze sztuk bardzo mocno osadzoną w życiu i kulturze człowieka. Przyznaje, że dla niego niesamowity jest fakt, iż czasem spotyka ludzi np. w wieku 30-stu lat, którzy mówią, że byli pierwszy raz na spektaklu i są ogromnie zachwyceni. Pochodzą np. z małego miasta, gdzie nie ma teatru, a mimo wszystko gdzieś szukają tej formy rozrywki. Takie święto na pewno przypomina jak ważną rolę, nie tylko edukacyjną, pełni teatr.

Jerzy Grzechnik zapewnia, że teatr to jeden ze sztandarowych elementów dziedzictwa kulturowego ludzkości. Dzień Teatru jest oczywiście jedynie symbolem, ale być może człowiek mniej uświadomiony lub niemający dostępu do tak niesamowicie barwnego i treściwego nośnika kultury, jakim jest teatr, dzięki takiemu świętu wzbogaci swoją wrażliwość i zacznie krzewić dalej te jakże ulotne wartości kulturowe. Przecież jedyną pozostałością starożytnych cywilizacji są elementy ich kultury, więc powinniśmy ze wszystkich sił starać się je pielęgnować, by przetrwały próbę czasu i zachowały się dla potomności. Zatem pamiętajmy o tym nie tylko 27 marca, ale przez wszystkie dni w roku.

Joanna Sieg
(joanna.sieg@dlalejdis.pl)

^{Fot. sxc.hu}