"Niedomówienia" - recenzja

Jestem Janka, nieszablonowa czterdziestolatka z powieści "Niedomówienia" i tak naprawdę w pierwszym zdaniu, oprócz miłości do druku, nic nie jest proste w moim życiu, ani nie wygląda tak jak powinno według norm społecznych. Bo co to jest normalność? Jak ją zdefiniować? Moja ostatnia rzeczywistość to szaleństwo w postaci zwariowanej kuzynki Honoraty ze złamanym sercem, walki z reportażem na temat polskiej Biblii Gutenberga, próby zakończenia związku ze "złym" mężczyzną, śledztwa nad fotografiami pozostawianymi w Gaju Gutenberga i… romansu z kobietą. Zatem to co teraz się dzieje to tylko wierzchołek góry lodowej całej tej skomplikowanej historii, jeżeli jesteś ciekawa co dalej, zapraszam do mojego świata.

"Niedomówienia" to totalne zaskoczenie. Spodziewałam się przyjemnej, lekkiej i takiej zwyczajnej powieści, która czyta się sama i tak samo łatwo wypada z pamięci. O, taki fajny zapychacz czasu. Owszem, powieść czyta się z przyjemnością, ale na pewno nie jest ona banalna. Dwa wątki, które wiją się niczym ulice równoległe dodają pikanterii przedstawionej historii. Natomiast tematu orientacji seksualnej wydawałoby się ustatkowanej kobiety oraz przemocy domowa i jej skutków nie przewidziałam w takiej książce. I to ujęte tak bezpośrednio, bez żadnego "mędrkowania" czy też zaściankowości. Za to duży plus, bo właśnie to sprawia, że odkładając książkę na półkę, nie zapomnisz o niej tak łatwo.

Fascynacja, pożądanie i humor czynią "Niedomówienia" idealną lekturą na dłuższe wieczory i bezsenne noce. Słowa pieszczą umysł i nie tylko, delikatne muśnięcia kartek nie pozwolą Ci zasnąć. Bo czasami coś co wydaje się oczywiste, niekoniecznie jest prawdą, zwłaszcza jeżeli chodzi o miłość.

Sandra Kortas-Dorsz
(Sandra.kortas@dlalejdis.pl)

"Niedomówienia", Anna Sakowicz, Wydawnictwo Szara Godzina, Katowice 2016