„Pirania na kolację” – recenzja

Magda i Tomek Boguszowie właśnie tak zrobili, a „Pirania na kolację” jest opisem ich tułaczki.

Magda Bogusz, autorka książki, z zawodu dziennikarka, politolożka oraz ekonomistka. Szczęśliwe dzieciństwo spędziła na Lubelszczyźnie, wychowała się w miasteczku Łuków, obecnie mieszka w Gdańsku. Jak sama o sobie pisze, jest choleryczką, nałogową wielbicielką czekolady, miłośniczką gór i słońca. Była pełnoetatowym pracownikiem korporacji, kelnerką w restauracji w Sydney, statystką w filmie bollywood, a także wolontariuszką w hospicjum. Razem z mężem prowadzi bloga podróżniczego z2strony.pl, który został Blogiem Roku 2013 w kategorii Podróże, był nominowany do nagrody Trzy Żywioły oraz otrzymał tytuł Blog of Gdańsk 2014.

Któregoś dnia, wracając z pracy do domu, tkwiąc w ogromnym korku, Magda i Tomek zadecydowali, że muszą zmienić swoje życie, a dokładniej wywrócić je do góry nogami. Rzucili dobrze płatną pracę, sprzedali wszystko, co tylko się dało, wzięli ślub i kupili bilet do Nowego Jorku. Tak zaczęła się ich prawie czteroletnia (a dokładnie 1405-dniowa) tułaczka po świecie. Przemierzyli 4 kontynenty (Ameryka Północna, Ameryka Południowa, Azja, Australia) , w tym 27 krajów. Podróżowali wszystkimi możliwymi środkami transportu: przebyli 700 mil autostopem, 8 000 mil samochodem, 14 000 kilometrów autobusem, 21 163 kilometry motorem, 8200 mil morskich  żaglówką i 5 324 kilometry rowerami.

Wydawać by się mogło, że podróżowanie to sama przyjemność. Trzeba mieć odpowiednią sumę na koncie, poczytać kilka przewodników i mniej-więcej mieć pojęcie o danym kraju/regionie, do którego zmierzamy. Nic bardziej mylnego. Decydując się na kilkuletnią podróż dookoła świata, nie wystarczą tylko wspomniane rzeczy, ale również siła woli i silny charakter. A o te dwie istotne cechy posiadali państwo Bogusz. Nie zawsze było kolorowo i łatwo. Magda opisuje sytuacje, w których niejednokrotnie miała już dosyć czteroletniego „miesiąca miodowego”. Problemy z samochodem, a potem z motorem, wyczerpujące trekkingi po górach, kilkutygodniowa podróż jachtem (autorka cierpiała na chorobę morską), czyhające niebezpieczeństwa, brak pieniędzy czy dziwni towarzysze podróży – to wszystko sprawia, że tak naprawdę odechciewa się dalszej tułaczki. Jednak ani Magda, ani Tomek nie poddali się, tylko dalej realizowali swój podróżniczy plan. Jednak po prawie czterech latach w ciągłej drodze, zadecydowali, że to już czas wracać do domu.

Tacy ludzie, jak Magda i Tomek Bogusz nazywani są szaleńcami. No bo jak można porzucić swoje dotychczasowe życie, dobrze płatną pracę i zrezygnować z kariery, sprzedać mieszkanie i cały dobytek i wyruszyć w niekończącą się wędrówkę? Ja takich ludzi podziwiam. Sama pewnie nie odważyłabym się na taki krok, chociaż z drugiej strony – „nigdy nie mów nigdy”. Jeśli mimo ciepłej posadki, własnego M4 i życia na odpowiednim poziomie czegoś brakuje i chce się od życia co raz więcej, to trzeba mieć silny charakter i dużo odwagi, aby zdecydować się na taki krok jak państwo Bogusz. Marzenia są po to, żeby je realizować. Kilkuletnia podróż po świecie jest idealnym sposobem na regenerację duszy, spojrzenia na świat innymi kategoriami, zdystansowania się i nabycia pokory. Mam nadzieję, że ja kiedyś znajdę w sobie tyle odwagi, aby w taki sposób wywrócić swoje życie do góry nogami.

„Pirania na kolację” jest wspomnieniem ich wędrówki po obu Amerykach, Azji i Australii. Magda opisuje wszystko językiem lekkim i przyjemnym, nie owija w bawełnę, przez co książkę się po prostu pochłania od razu. Momentami jest zabawnie, a momentami dramatycznie, mimo to Magda nie przebiera w słowach i kiedy trzeba to i przeklnie czasem. Fajnie, że w książce znalazły się zdjęcia, które są idealnym dopełnieniem całej opowieści. Z całą pewnością powrócę do „Piranii na kolację” jeszcze nie jeden raz.

Klaudia Kwiatkowska
(klaudia.kwiatkowska@dlalejdis.pl)

Magda Bogusz, „Pirania na kolację”, Wydawnictwo MUZA S.A., 2016