„Psychologiczne odbicie” - recenzja

Nie będę udawać – na samym początku nie zapałałam sympatią do książki „Psychologiczne odbicie”. Wyobrażałam sobie nieustannie, że czytanie jej będzie prawdziwą literacką męką. Każda kolejna strona powieści przekonywała mnie jednak, że bardzo, ale to bardzo się myliłam. Co więcej – przez swoje uprzedzenie obok nosa mogła mi przejść emocjonująca przygoda z bohaterami, którzy nie tylko zdają się być istnym zlepkiem trudności, na które natykamy się każdego dnia, ale przede wszystkim mogą być świetnymi dowodami na to, że nawet z najciemniejszą stroną własnego „ja” możemy się zmierzyć. I co najważniejsze – wygrać.

Luiza to pewna siebie dwudziestopięciolatka, mieszkanka Warszawy, dumna właścicielka dwóch kotów i szynszyli. Wiedzie spokojne życie do momentu spotkania z dawno niewidzianym przyjacielem Konradem, który składa jej propozycję podjęcia pracy w tajemniczej agencji. Początkowo niechętna Luiza w końcu zgadza się na przeprowadzenie koniecznych badań i w rezultacie otrzymuje pracę. Jak się później okazuje, trafia do niebezpiecznego świata pełnego przestępców, a jej zadaniem jest przeprowadzanie niebezpiecznych misji, mających na celu ujęcie groźnych sprawców. Mimo początkowych trudności praca sprawia jej satysfakcję. Do szczęścia brakuje jej jeszcze tylko miłości. Pewnego dnia, będąc w odwiedzinach u swojej babci na wsi, główna bohaterka poznaje przystojnego, rudowłosego Iwana. Już pierwsza randka pozbawia tę dwójkę wszelkich złudzeń – to nie będzie łatwa znajomość. Rodząca się powoli w ich sercach miłość postanowi jednak przezwyciężyć nawet te największe trudności, znajdując rozwiązanie dla wszystkich problemów, nawet tych, które są głęboko ukryte w psychice Luizy. Szczęście wreszcie zapukało i do jej drzwi, rozgaszczając się w jej życiu na dobre.

Książka „Psychologiczna odbicie” jest nie tylko zaawansowanym portretem psychologicznym głównej bohaterki – dziewczyny odważnej, postępującej jedynie według swoich własnych schematów, z pewnymi skłonnościami psychopatycznymi. To także po części opowieść o każdym z nas, bo nie ma na tym świecie chyba nikogo, kto nie borykałby się z jakimiś trudnościami, cieniami przeszłości czy lękiem o przyszłość. Język książki jest wprost genialny, trudno oderwać się od lektury, a każdy kolejny rozdział trzyma w napięciu. Wielkie brawa należą się także za świetną kreację postaci – silne charaktery, niepoddające się w walce z przeciwnościami losu lubię najbardziej. Jedynym minusem książki są liczne błędy, co zapewne wynika z faktu, iż autorka zrezygnowała z korekty wydawnictwa. Ta skaza jednak nie psuje całego obrazu powieści, którą mimo wszystko jestem szczerze zachwycona.

Katarzyna Kubiak
(katarzyna.kubiak@dlalejdis.pl)

Maskarada, „Psychologiczne odbicie”, Wydawnictwo Psychoskok 2018