Światowy Dzień Musztardy

Musztarda jest jednym ze smaków mojego dzieciństwa. Do dziś pamiętam ten ciemnożółty, pyszny sosik, z którym jadłam parówki i kanapki. Dziś używam jej do przyrządzania różnych sosów, poprawy smaku mięs i wędlin (szczególnie tych z grilla). Teraz, w środku lata, kiedy chętnie spotykamy się na świeżym powietrzu i rozpalamy grilla, naprawdę warto sięgnąć po musztardę – gęsty sos na bazie gorczycy i octu, którego historia sięga starożytności.

Za wynalazcę musztardy uznaje się Pliniusza Starszego, który zmieszał sproszkowaną  gorczycę z octem. Z kolei Paladius postanowił ulepszyć sos, dodając do niego miodu i oleju. W starożytnym Rzymie musztarda była stosowana głównie w celach leczniczych – zwalczała reumatyzm, poprawiała trawienie, regulowała ciśnienie.

W średniowieczu odkryto spożywcze właściwości sosu, używając go jako bazy do sosów i dodatków do mięs. Królowała ona zarówno na szlacheckich dworach, jak i pod wiejskimi strzechami. Co ciekawe, w średniowieczu powstał również zawód musztardnika.

Do czasów dzisiejszych proces powstawania musztardy nie uległ większym zmianom. Nasiona gorczycy są oczyszczane, suszone i mielone, a następnie mieszane z octem winnym, winem i przyprawami. W zależności od rodzaju użytych ziaren i dodatków, poszczególne rodzaje musztard różnią się od siebie. Najpopularniejsze rodzaje musztard to: stołowa (jasna, łagodna), sarepska (dość ostra), francuska (z dużymi ziarnami, łagodna), rosyjska (pikantna) oraz dijon (z dodatkiem białego wina).

Jeżeli ktoś nie ufa producentom, zawsze może przyrządzić domową musztardę. Wystarczy 250 ml octu zagotować z 50 ml wody (lub wina) i 50 ml miodu lub syropu klonowego wraz z przyprawami. Przygotowanym wrzątkiem wystarczy zalać 200 g gorczycy i zostawić na kilka godzin do napęcznienia. Gdy ziarenka gorczycy wchłoną cały płyn, należy rozdrobnić je blenderem. Gotową musztardę należy przełożyć do słoiczka i cieszyć się jej smakiem.

Anna Stasiuk
(anna.stasiuk@dlalejdis.pl)

^{Fot. pixabay.com}