Świnka morska - ulubieniec domowników, cz. 2

Odżywianie
Odpowiednie żywienie świnki morskiej ma wpływ nie tylko na jej uczucie sytości, ale też na wzrost, odporność na choroby, długość życia. W diecie należy uwzględnić pokarmy wysokoenergetyczne: siemię lniane, ziarna pszenicy, owies, kukurydzę, nasiona słonecznika. Wszystkie te produkty można kupić oddzielnie i wymieszać, bądź zaopatrzyć się w gotową mieszankę w sklepie zoologicznym. Dzienna dawka ziaren powinna wynosić około 30 gramów dla dorosłej świnki.

W skład menu powinny wchodzić również pasze objętościowe (także 30 gramów dziennie), jak zielonka i siano. Nie należy jednak karmić jej trawą z miejskich trawników. Zanieczyszczenia i spaliny mogą spowodować zatrucie. Większość smakołyków możemy zdobyć w niespryskanym środkami owadobójczymi lesie (trawę, koniczynę, mniszek lekarski, groch polny, perz). Ważnym uzupełnieniem diety są chleb, warzywa (wyj. kapusta) i owoce. W okresie letnim i wiosennym - gałązki topoli, wierzby, klonu czy drzew owocowych. Dostarczają zwierzęciu garbniki roślinne oraz dawkę rozrywki, bowiem świnki obgryzają z nich korę. Świnkę morską należy karmić 1 - 2 razy dziennie. Jeśli zwierzę nie zje wszystkiego, resztki należy zabrać i wyrzucić, bowiem mogą spowodować zatrucie (szybko się psują).

Pielęgnacja
Nieudomowione świnki morskie poruszają się po bardzo urozmaiconym terenie. Substancja rogowa pazura ściera się regularnie o kamyki i szorstki piasek. W terrarium - wręcz odwrotnie - pazury rosną i nie ścierają się, co utrudnia śwince poruszanie się, a czasem powoduje deformację stopy. Właściciel musi kontrolować długość pazurów swego pupila i skracać je, gdy tylko jest taka potrzeba. Jeśli boi się przeprowadzić ten kosmetyczny zabieg, powinien skonsultować się z weterynarzem. Zabieg nie jest bardzo skomplikowany: cążkami do paznokci (zdezynfekowanymi spirytusem) przycinamy poziomo (nigdy pod ukosem!) martwą (zrogowaciałą) część pazura. Należy uważać, by nie naruszyć żywej, ukrwionej tkanki.

Pielęgnować trzeba także zęby świnki. Należy do rzędu gryzoni, co oznacza że jej zęby rosną przez całe życie. W naturze siekacze ścierają się na twardych pokarmach, ale w terrarium rosną coraz dłuższe i mogą uniemożliwić zamykanie pyska i jedzenie. Opiekun powinien dawać śwince od czasu do czasu odpowiednio twarde smakołyki, by uniknąć sytuacji, w której przy pomocy ciążek lub pilniczka do paznokci będzie musiał korygować jej zgryz. Niedoświadczony opiekun powinien zgłosić problem lekarzowi weterynarii.

Swoje futerka świnki morskie myją same. Trzeba natomiast je regularnie czesać. Przyzwyczajone do czesania świnki nie wyrywają się i traktują je jak pieszczotę. Kąpieli należy unikać. Jeśli jednak czesanie i oblizywanie prze świnkę futerka nie pomagają, można wykąpać ją w letniej wodzie, używając łagodnego szamponu dla psów. Ważne jest dokładne spłukanie i wytarcie ręcznikiem. Wrażliwe na przeciągi świnki powinny zostać w klatce do wyschnięcia.

Choroby
Bardzo łatwo rozpoznać czy nasza świnka jest chora. Niezdrowe zwierzę jest mniej ruchliwe, traci apetyt, jego sierść jest matowa, nastroszona, bez połysku. Choroby, na które świnki morskie zapadają najczęściej to biegunka, zaparcie, stany zapalne dziąseł (objawami są opuchlizna i krwawienie) i skaleczenia (jeśli krwawienie nie jest obfite, rankę należy przemyć wodą utlenioną). We wszystkich (z wyj. ostatniego, chyba że krwawienie jest obfite a rana się nie goi) przypadkach należy skonsultować się z lekarzem weterynarii.

Iga Michalkiewicz
(dom@dlalejdis.pl)