Szczekające szczęście – co warto wiedzieć?

Niektóre psy wykorzystywane są do dogoterapii, inne pracują jako ratownicy czy współpracują z policją,  a jeszcze inne stają się opiekunami i towarzyszami osób chorych lub niepełnosprawnych. Psy są bohaterami opowiadań i filmów. Każdy chyba czytał „O psie, który jeździł koleją” czy oglądał przygody Szarika, Reksia lub Beethoven’a. Lista słynnych czworonogów jest dużo dłuższa. Nawet nasz język zawiera psie frazeologizmy. W końcu mówi się, że ktoś jest wierny jak pies. I owszem psiaki są niesamowicie lojalne wobec swoich właścicieli, a odpowiednio wychowane służą im latami. Jak zasłużyć sobie na taką miłość?

Ankieta prawdę ci powie?
Beagle, berneńczyki, sznaucery, charty, dalmatyńczyki, labradory… Parada ras jest nieskończenie długa i trudno wyliczyć je wszystkie. Przedstawiciel każdej rasy ma inne predyspozycje, szczególnie jeśli chodzi o charakter. Jak więc wybrać odpowiedniego psa dla siebie? Wiele portali, które dotyczą czworonogów podsuwa nam ankiety. Wypełnienie ich ma zapewnić nam doskonały dobór pupila. Nim jednak bezkrytycznie zdamy się na wskazówki płynące z owych testów, warto sięgnąć głębiej i poczytać o preferowanych rasach.

Wybierając zwierzaka, powinniśmy zdawać sobie sprawę, że prawdopodobnie będzie nam on towarzyszył przez kilkanaście najbliższych lat. Warto więc wziąć pod uwagę wszystkie opcje, jakie podczas tego czasu mogą się wydarzyć. Zwierzę nie jest zabawką, którą możemy wyrzucić, kiedy nam się znudzi lub przestanie pasować do naszego otoczenia. Jeżeli planujemy założenie rodziny lub mamy już dzieci lepiej nie wybierać psów agresywnych, choć tak naprawdę wszystko zależy od tego, jak wychowamy szczekającego towarzysza. Nawet najłagodniejszy pies w pewnych sytuacjach może zachować się agresywnie.

Szczekająca parada różnorodności
Sznaucery są niezwykle inteligentne i zazdrosne. Kundelki przeważnie żyją dłużej i są bardziej odporne na choroby. Labradory i goldeny mają na ogół dużą cierpliwość do dzieci i są opiekuńcze. Flat coated jest niezwykle towarzyski i nosi miano psa „z wiecznie falującym ogonem”. Doberman i rottweiler jest wykorzystywany jako pies stróżujący. Wybierając psa, powinniśmy zwrócić uwagę nie tylko na jego temperament, ale również rozmiar, czas, który możemy mu poświęcić i cel, do jakiego chcemy go wykorzystać. Inne warunki musimy bowiem zapewnić psu stróżującemu, a jeszcze inne takiemu, który ma zostać naszym towarzyszem zabaw. Należy szczególnie pamiętać o tym, że duży przyjaciel potrzebuje dużo miejsca. Jeżeli posiadamy małe mieszkanie, a marzy nam się duży czworonóg i wiemy, że nie będziemy mieć czasu na długie spacery, to może lepiej zdecydować się na mniejszego towarzysza?

Szczeniak czy psina z przeszłością?
Szczeniaki wychowujemy od początku sami. Dlatego przed nami takie wyzwania jak nauczenie psiaka, gdzie ma załatwiać swoje potrzeby. W takim przypadku musimy pamiętać o kilku zasadach nauczania. Nie karcimy psa ani w trakcie, ani po fakcie. Karcenie w trakcie załatwiania potrzeby może nauczyć go tylko tego, żeby nie załatwiać się w naszej obecności, lecz poczekać, aż wyjdziemy (a to zapewne nie jest nam na rękę). Za każde „siusianie” na spacerze, nagradzamy. I obserwujemy! Szczeniaki na ogół potrzebują wyjść co 2-3 godziny (dodatkowo po zabawie i jedzeniu). Jeżeli wybieramy psa dorosłego np. ze schroniska takie kłopoty nas omijają. Jednak musimy pamiętać o poznaniu przeszłości czworonoga i o tym, że należy mu dać czas na przyzwyczajenie się do nowego miejsca. Dorosły pies z przeszłością może na początku bać się zaufać człowiekowi, ale kiedy już przekonamy go, że nie stanowimy zagrożenia, odpłaci nam się wyjątkową czułością, tym większą, że zapewniając mu dach nad głową i opiekę uratowaliśmy go od najgorszego.

Psia mowa
Jeżeli mieszkamy w bloku, musimy pamiętać, że hałas naszego przyjaciela może przeszkadzać sąsiadom. Jednak psia mowa nie ogranicza się tylko do szczekania. Podobnie jak w przypadku ludzi, psy dużą część komunikatów przekazują za pomocą mowy ciała. Zwierzę, które obniża głowę, unosi tył tułowia, ogon ma w pozycji pionowej, uszy w górze (czasami otwarty pysk) i wesoło poszczekuje, ewidentnie jest gotowe do zabawy. Gdy zaś leży na plecach, odsłaniając brzuch i chowa ogon pomiędzy udami, ukazuje bierną uległość i całkowite podporządkowanie. Podciągnięte wargi, napięta pozycja, nastroszona sierść to oznaki agresji. Nie tylko my możemy się nauczyć rozumieć naszych przyjaciół. Pies – jak twierdzą naukowcy- rozumie ludzką mowę na poziomie dwuletniego dziecka. Odrobina chęci, obserwacja i cierpliwość pozwolą więc na dobrą komunikację z czworonożnym przyjacielem.

Na temat psów powstaje wiele artykułów, są prowadzone specjalne portale, czasopisma, programy, a nawet internetowa psia telewizja! W owych skarbnicach wiedzy można znaleźć liczne wskazówki dotyczące uczenia psa dobrych manier czy wspólnego spędzania czasu. Miłośników psów jest mnóstwo. Są oddane, bardziej lub mniej posłuszne, dostojne lub frywolne, ale przede wszystkim pełne ciepła i miłości do swojego właściciela. Nie dziwi więc, że mają tylu zwolenników! Wszak czy może być coś przyjemniejszego, niż skaczący z radości po naszym powrocie do domu przyjaciel, który marzy tylko o tym, by przytulić swój pyszczek do naszej dłoni?

Joanna Małysiak
(joanna.malysiak@dlalejdis.pl)