Teatr Arka dla otwartych, z marzeń i potrzeby serca

Wzorem był Jerzy Grotowski  jeden z geniuszy światowego teatru – i jego idea teatru ubogiego, blisko widza. Zapragnęli ten właśnie nurt wcielić w życie.

Od 1996 Teatr Arka prowadzony jest przez Renatę Jasińską, a w 1997 roku dołączył do zespołu Francuz  Alexandre Marquezy, który do dziś wspiera teatr. Renata Jasińska, jest spirytus movens wszelkich działań społecznych i artystycznych, założycielka i dyrektorka Teatru Arka W 2002 roku, staraniami artystki, powstało Stowarzyszenie Przyjaciół Teatru Arka, co wzmocniło pozycję teatru. Renata Jasińska została prezesem Stowarzyszenia i dyrektorką  Arki. Narodziła się idea integracji ludzi niepełnosprawnych z pełnosprawnymi, współtworzenia świata artystycznego  różnych kultur, narodów, światopoglądów. Do współpracy zaproszono Francuzów, Żydów, Włochów, Amerykanów i Niemców. Intensywna, wręcz laboratoryjna praca całego zespołu, nie tylko artystycznego, ale także technicznego i pracowników administracji, przyniosła pożądane efekty.

Teatr Arka jest jedynym Zawodowym Teatrem Integracyjnym w Polsce. Grają w nim  dyplomowani aktorzy zawodowi, absolwenci wyższych szkół teatralnych w Polsce i za granicą i osoby niepełnosprawne intelektualnie, będące adeptami sztuki aktorskiej.

W naszym zespole są osoby z zespołem Downa, autyzmem, z porażeniem mózgowym  - upośledzone w stopniu lekkim, umiarkowanym i znacznym. Zrealizowaliśmy wspólnie kilkanaście spektakli:
Sen nocy letniej, Makbet, Kamienie na szaniec, Świątynia. Dybuk -legendy żydowskie, Przygody małego M., Bal u Hawkinga, Edyta Stein. W pośpiechu do nieba, Silence, Marzec’68,Ucisz Serce.

Gramy regularnie każdego miesiąca od 10-15 przedstawień, nie tylko dla widzów z Wrocławia i Dolnego Śląska, ale i całej Polski. Próby do spektakli trwają codziennie po osiem godzin. A więc jesteśmy Teatrem Zawodowym.

W teatrze aktualnie pracują  24 osoby. Aktorzy (ośmioro) -  to absolwenci uczelni artystycznych w Polsce i w Europie, jest też siedmioro niepełnosprawnych intelektualnie adeptów sceny, a poza tym pracownicy techniczni, obsługa sceny (w tym osoby niepełnosprawne), administracja, specjalistki od public relations i marketingu. Teatr realizuje piękną ideę integracji i tolerancji (łącznie 11 osób jest niepełnosprawnych). Widzowie już wiedzą, że w tym teatrze najważniejsze jest „być takim jakim się jest” realizując swoje pragnienia, dążenia i stale rozwijając kreatywne i twórcze umiejętności.

Widać tu realizację marzenia nie tylko artystycznego, ale i ogólnoludzkiego, w tym upominanie się o godne miejsce dla tych, którzy sami nie są w stanie upomnieć się o swoje prawa (w tym prawo do pełnego dostępu i współtworzenia dóbr kultury). A kolejnym marzeniem kierownictwa Teatru Arka jest stworzenie sceny  międzynarodowej.

A  dziś? Teatr Arka, poprzez siłę przekazu zawartą w spektaklach, dzieli się z widzem swoim sekretem. Widz przekonuje się, ile może zdziałać dobra wola, konsekwencja i ogromna pracowitość. Przewodnią ideą Arki jest stałe wzrastanie, dążenie ku wyższej duchowości w świecie coraz częściej rządzonym przez konsumpcję i pomieszane wartości. Twórcom Teatru Arka niezmiennie zależy na niekonwencjonalnym podejściu do formy artystycznego przekazu. Poziom prezentowanych spektakli budzi respekt i szacunek i mają one w sobie coś z magii, o czym piszą krytycy teatralni recenzujący nasze przedstawienia.

Dobre opinie o nas dotarły także za ocean. Nawiązały z Teatrem Arka współpracę amerykańskie uniwersytety w Buffalo i  Arizonie. Jedną z osób zainteresowanych współpracą z Arką, ze strony uczelni w Buffalo, jest wrocławianin, znany polski reżyser Kazimierz Braun, który gościł u nas w czerwcu tego roku wraz z młodym twórcą Maxem Archimedesem Levittem. Również w czerwcu tego roku gościła u nas w Teatrze Arka kostiumolog Megan Mongrid z Uniwersytetu w Stanie Arizona-USA. Nawiązaliśmy  również współpracę z Theatre Goldoni w Livorno (Włochy), którego liderem jest reżyser Lamberto Giannini.

Teatr Arka brał udział w znaczących festiwalach w Warszawie, Gdyni, Gdańsku  (Festiwal Szekspirowski) czy w Łodzi, oraz wyjeżdżał do Francji, do Paryża i Auxerre, a także prezentował swoje spektakle w Livorno (Włochy). Uczestniczył również we wspólnym wydarzeniu teatralnym w Berlinie razem ze Stowarzyszeniem „Christiania”.

^{Fot. Andrzej Nowak
IP}