„W poszukiwaniu zapachu snów” – recenzja

Iwona Menzel urodziła się i wychowała w Warszawie. Jej pasją stała się praca architekta (ukończyła Wydział Architektury). W 1973 roku wyjechała z mężem Niemcem do Darmstadt, które na długo stało się jej drugim domem. Po latach wróciła do Polski i zamieszkała na Podlasiu. Tworzy literaturę dla kobiet. W jej dorobku artystycznym znajdziemy m. in. takie tytuły jak: „Szeptucha”, „Czas tarantul” i „Z widokiem na Castello”.

„W poszukiwaniu zapachu snów” to jej debiutancka powieść. Na bohaterkę historii autorka wybrała Polkę od lat mieszkającą w Niemczech. Kobieta wiedzie tu spokojne i – wydawałoby się – poukładane życie. Jest matką dziesięcioletniego Jana, z którym świetnie się dogaduje. Ma pracę przynoszącą satysfakcję i spełnienie zawodowe. Jedyne, czego pragnie do pełni szczęścia, to mężczyzna, z jakim mogłaby dzielić życie. Dotychczasowi partnerzy nie spełniali jej oczekiwań. Nie są one jednak wygórowane; doświadczenie nauczyło ją, że najważniejsze, to być kochaną, akceptowaną i szanowaną. Kiedy po kolejnej uczuciowej porażce stanowczo oświadcza: „Nigdy więcej!”, niespodziewanie w jej życiu pojawia się Josh. Bohaterka wreszcie czuje się szczęśliwa. Josh to mężczyzna „prawie” idealny – „prawie”, gdyż wydaje się, że w jego życiu ważne – by nie powiedzieć – najważniejsze, miejsce zajmuje koń. Lekko zazdrosna kobieta godzi się jednak z pasją ukochanego. Sama bowiem od dzieciństwa pragnęła mieć własnego konia. Postanawia więc kupić klacz. Jej zapał wystawiony zostanie na ciężką próbę. Lukrecja, niesforna i narowista, niejednokrotnie stanie się przyczyną wizyt właścicielki w szpitalu i zawstydzeń w towarzystwie znajomych jeźdźców.

Szczęśliwe życie u boku Josha zakłóca ktoś jeszcze. Obecność byłej żony, z którą mężczyzna dzieli wybudowany wspólnie dom, nie pozwala żywić nadziei, że para zamieszka kiedyś razem. Marzenie o dużym domu, od zawsze towarzyszące bohaterce, również nie może się spełnić. Twardo stąpająca po ziemi kobieta rozumie, że nie można mieć wszystkiego. Niemniej marzenie to w niej pozostaje. Podświadomie tęskni bowiem za rodzinnym domostwem. We wspomnieniach powraca do okresu dzieciństwa. Często nawiedza ją sen, w którym spotyka ukochanego dziadka i odwiedza znajome podwórko. Po rozmywającym się w świetle dnia śnie pozostaje niezmiennie zapach jaśminów.

Kobieta, kiedy tylko może, odwiedza polską rodzinę i przyjaciół. Przemierza granicę doświadczając różnic kulturowych i obyczajowych dzielących kraje. Będąc uważną obserwatorką dokonujących się zmian politycznych i gospodarczych w Polsce (upadek komuny), jak i w Niemczech (zburzenie muru berlińskiego i ruchy zjednoczeniowe) tym bardziej tęskni za starymi czasami.

W jej życie zaczyna wkradać się niepokój o bliskich. Dodatkowo dręczą ją głuche telefony i anonimy odbierające resztki spokoju. Kobieta postanawia rozwiązać zagadkę, a prawda zaskoczy wszystkich. To dobry moment, by zastanowić się, czy jej związek wymaga tak wielu wyrzeczeń. Czy warto we wszystkim zadowalać się jedynie połowicznie? Bohaterka stanie znów przed trudnymi wyborami. Pozostaje mieć nadzieję, że pójście za głosem serca przyniesie jej upragniony spokój.

„W poszukiwaniu zapachu snów” to opowieść o kobiecie tęskniącej za rodzinnym domem i prawdziwą miłością. To także historie spotkanych na jej drodze ludzi, członków polskiej rodziny, przyjaciół i ich relacji z bliskimi. Niektóre nie kończą się happy endem, inne pozwalają żywić nadzieję na lepsze jutro. Powieść pełna jest życiowych prawd i mądrości. Czasem wzrusza, czasem zaś wywołuje uśmiech na twarzy, zapewniając porządną dawkę humoru. Menzel pokazuje czasy nie tak odległe, a jakże inne. Podobni pozostają jedynie ludzie, ich pragnienia i życiowe dylematy.

Patrycja Zielińska
(patrycja.zielinska@dlalejdis.pl)

Iwona Menzel, "W poszukiwaniu zapachu snów", Kraków, Wydawnictwo MG, 2014