Współczesny Jezus, czyli Superbohater na łódzkiej scenie!

Do Łodzi wybrałyśmy się w jeden z październikowych weekendów, postanowiłyśmy poczuć jesienny klimat stolicy województwa łódzkiego i sprawdzić co w tamtejszej kulturze piszczy. Na naszym celowniku znalazł się Teatr Muzyczny. W jego repertuarze znajduje się jedna z najsłynniejszych rock-oper znanych na całym świecie. Duet Andrew Lloyd Webber i Tim Rice stworzyli coś niebywałego, co w praktycznie każdym kraju budzi zachwyt lub kontrowersje: „Jesus Christ Superstar”. Sztuka została stworzona pod koniec zamierzchłych już lat 60-tych, gdy wówczas rozkwitała kontrkultura, zmieniał się duchowy paradygmat zachodniej cywilizacji, której jednym z fundamentów jest przecież zapisana w czterech Ewangeliach relacja o Jezusie, który oddał swe życie za całą ludzkość. Jednak nawet w tamtym okresie pokazanie Chrystusa z zupełnie innej perspektywy, czysto ludzkiej, było czymś szokującym.

Odczuwam przeświadczenie, że dziś, w pędzącym, konsumpcyjnym świecie, gdzie Święta Bożego Narodzenia czy Wielkiej Nocy są festiwalem próżności i promocji w supermarketach sztuka nadal robi ogromne wrażenie na widzach. A przecież nie pokazuje ona nic innego, jak to co na co dzień nas otacza: krzyczące media, kolorowe dyskoteki, w których alkohol leje się strumieniami, a w brudnych toaletach uprawia się seks. Mamy tutaj pogoń za karierą i sukcesem. Co w tym dziwnego? Chyba przede wszystkim fakt osadzenia w tych realiach Jezusa… i całej jego historii. Ostatnia Wieczerza podczas „Jesus Christ Superstar” wygląda jak spotkanie lekko podchmielonych Panów pod sklepem Alkohole24h. Ktoś może powiedzieć, że to bluźnierstwo, jak można było tak pokazać historię religii? Jak widać można i to z bardzo mocnym przesłaniem. Do odważnych świat należy.

Odpowiedzialny za reżyserię i inscenizację spektaklu Zbigniew Macias postanowił pokazać widzom inne oblicze Jezusa, bez znanych nam ze Świętych obrazów i biblijnych opisów powłóczystych szat. Jerozolima też nie wygląda jak ta, o której nas uczyli na lekcjach religii. Tutaj jest przedstawiona jako nowoczesna, wręcz industrialna przestrzeń z chłodnym białym, reflektorowym światłem. Judasz wygląda jakby był królem hipsterów, a Herod do złudzenia przypomina Drag Queen wyjętą z gejowskiego klubu. Jeśli ktoś z Was jest ciekawy jak ta całość komponuje się na scenie w Teatrze Muzycznym w Łodzi to zapraszamy.

A jak w tym niezwykłym anturażu radzą sobie aktorzy? Można napisać tylko jedno słowo: WYŚMIENICIE! Marcin Franc, który wcielał się w postać Jezusa był niezwykle człowieczy. Momentami zbuntowany, niegodzący się na śmierć. Zadający pytania: co on z tego będzie miał? Dlaczego ma umierać? Głosowo także robi ogromne wrażenie, a jego interpretacje tekstu są bardzo przejmujące. Dużą uwagę wśród aktorów przykuwa także Nicola Palladini, który zagrał Judasza. Pokazuje tę postać jako człowieka, który jest rozerwany na miliony drobnych kawałeczków, który z jednej strony chce źle, a z drugiej dobrze. Jest tak naprawdę postacią tragiczną. Można by tak rozpisywać się o każdym z aktorów, ale wówczas już nikt nie dałby rady przeczytać do końca tej recenzji, dlatego napiszemy krótko: cały zespół Teatru Muzycznego w Łodzi zasługuje na burzę oklasków, jedną, drugą, trzecią, czwartą… i owacje na stojąco! Bezbłędnie zaśpiewane, znakomicie zagrane. W ramach ciekawostki należy także wspomnieć o bardzo ważnej rzeczy: przedstawienie jest wystawione w całości w oryginalnym języku angielskim. Ale nie martwcie się: nad sceną jest ekran, na którym pojawia się polskie tłumaczenie tekstu.

Jeśli szukacie mocnego przeżycia podczas długich jesienno-zimowych wieczorów to zapraszamy Was serdecznie do Łodzi. Na pewno wyjdziecie z tego przedstawienia odmienieni.

Teatr Muzyczny w Łodzi, ulica Północna 47/51, Jesus Christ Superstar

Joanna Sieg (joanna.sieg@dlalejdis.pl)
Joanna Ulanowicz (joanna.ulanowicz@dlalejdis.pl)