„Zimowa opowieść” – recenzja

Sycylijski książę Floryzel (w rolę wcielił się Karol Dziuba) zakochuje się w wychowywanej przez ubogiego pasterza dziewczynie imieniem Perdita (Paulina Szostak). Kiedy ich potajemne spotkania wychodzą na jaw, para decyduje się na ucieczkę do Czech, uruchamiając tym samym ciąg wydarzeń zdradzających historię sprzed lat, która poróżniła zaprzyjaźnionych monarchów – władcę z Czech, Poliksenesa (Julian Świeżewski) i Sycylii, Leontesa (Przemysław Wyszyński).

W „Zimowej opowieści”, dyplomowym spektaklu studentów czwartego roku aktorstwa Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza (premiera: 29.10.2013r.) w reżyserii Cezarego Morawskiego, udało się ocalić wyjątkową, właściwą Szekspirowi baśniową tajemniczość przy jednoczesnym przedstawieniu fabuły w przejrzysty sposób. Siłą dramatopisarza jest umiejętność błyskotliwego prowadzenia (licznych) wątków bez poczucia zaciemnienia akcji, co udało się podkreślić w spektaklu Collegium Nobilium. Zdaje się, że mimo to tempo spektaklu momentami kuleje – niektóre sceny trwają zbyt długo, pozostawiając widzowi niewiele z napięcia, które powinno mu towarzyszyć. Scenografia sztuki silnie współgra z nastrojami panującymi na scenie – podkreśla emocje, wskazuje na charakter poszczególnych postaci. Jednocześnie, chociaż jest dość symboliczna, pozwala na wyeksponowanie wielu ważnych elementów świata przedstawionego. Gra aktorska młodych twórców w wielu momentach porusza witalnością i zaskakuje wyczuciem.

Szczególnym elementem dramatu jest postać otwierająca i zamykająca akcję - Czas (Piotr Marecki). Kompozycja klamrowa stanowi wymowny punkt interpretacyjny, wskazujący na rolę upływu czasu. Jego kategoria ma też inne istotne odniesienie – koresponduje z wykorzystanym fragmentem „Zimowej opowieści” wystawionej  przed laty (1977 r.) przez studentów Akademii Teatralnej. W przedstawieniu w reżyserii Zofii Mrozowskiej udział wzięli m. in. Maria Mamona, Grażyna Szapołowska, Marcin Troński.

Sylwia Błażejczyk
(sylwia.blazejczyk@dlalejdis.pl)