Życie i związek z Dorosłym Dzieckiem Alkoholików (DDA)

Kim są DDA?
Skrótu DDA używa się do określenia Dorosłych Dzieci Alkoholików. Z syndromem DDA  zmagają się osoby, które wychowywały się w rodzinach, gdzie nadużywano alkoholu. Dorastanie w stresie sprawiło, że u tych ludzi wykształcił się pewien zestaw cech. Zachowania utrwalone w dzieciństwie przeszkadzają DDA w dorosłym życiu. Dzieci z rodzin patologicznych z trudem tworzą związki, boją się bliskości, nie potrafią okazywać uczuć. Jednocześnie DDA pragną miłości i bywa, że uzależniają się od partnera.

Dlaczego związek z DDA jest taki trudny?
Osoby związane z DDA przyznają, że ich relacjom daleko do sielanki. Na forach internetowych pojawia się mnóstwo wpisów dotyczących problemów takich par. Moja znajoma, która spotyka się z mężczyzną DDA, twierdzi, że jej związek to emocjonalna huśtawka. „DDA to duże dziecko, trzeba pamiętać za niego o opłaceniu rachunków czy wyrzuceniu śmieci, ciągle okazywać mu miłość i zainteresowanie, nie krzyczeć, nie krytykować, bo nawet drobne zwrócenie uwagi odbiera jako atak. DDA trzeba podnosić na duchu, on często myśli, że jest beznadziejny” - wylicza. Dodaje także, że z DDA nigdy niczego nie można być pewnym, a spokojne dni są ciszą przed burzą. Dlaczego tak jest?  Osoby z syndromem DDA szybko się nudzą. W dzieciństwie stale towarzyszyły im silne emocje. Kiedy jest normalnie, DDA tracą orientację i czekają aż coś się wydarzy. Jeśli nie przyjmą oczekiwanego ciosu, sami stwarzają trudności. Kolejnym problemem jest egocentryzm tych osób. DDA są skupieni na sobie, domagają się uczuć i zainteresowania, ale sami nie dają nic w zamian.  Czasem popadają w drugą skrajność: są nachalni w stosunku do partnera i chcą go kontrolować.

Jak żyć z  partnerem DDA?
Problemy w takich związkach wynikają głównie z braku zrozumienia. Osoba dorastająca w normalnej rodzinie traktuje DDA jak równorzędnego partnera. Tymczasem  DDA uważają się za słabsze ogniwa swoich relacji i przyjmują postawę roszczeniową. DDA chcą, by partner w pewnym sensie zastąpił im rodzica. Nie rozumieją, że druga połowa jest sfrustrowana i ma dosyć bycia zawsze silniejszą stroną. Tak powstaje błędne koło. Pierwszym krokiem do uzdrowienia takiego związku jest diagnoza. Jeśli zorientujesz się, że twój partner jest DDA, zrozumiesz jego zachowania i poznasz ich przyczynę. W relacji z DDA przyda się cierpliwość, wyrozumiałość oraz szczere rozmowy. Nie możesz odsuwać się od takiej osoby, bo wtedy ona odsunie się jeszcze mocniej od ciebie. Twój partner jest DDA? Okazuj mu swoje uczucia i dbaj, by waszej relacji towarzyszyły emocje. Jak to zrobić? Pomóż swojemu mężczyźnie w organizacji wolnego czasu, rób mu niespodzianki. Możesz także namówić go do udziału w zajęciach gwarantujących skoki adrenaliny (wspinaczka górska, bungee).  Dzięki temu twój ukochany się wyciszy i przestanie wywoływać kłótnie tylko po to, by zapewnić sobie znajomą dawkę stresu.

Niestety czasem problemy z DDA są na tyle poważne, że jedynym wyjściem jest terapia. Dziecko alkoholika powinno zmierzyć się z bagażem przeszłości. Leczenie daje większą szansę na normalne życie.

Ilona Kowalska
(ilona.kowalska@dlalejdis.pl)

^{Fot. pixabay.com}