„Bukiet chabrów” – recenzja

Justyna to młoda, zdolna architektka. Pracuje w korporacji, zarządza zespołem, zawodowo jej życie to istna sielanka, gorzej powodzi jej się prywatnie. Porzucona kilka lat temu przez męża, nie ułożyła sobie życia. Samotność nie jest jednak jej przeznaczeniem, los stawia ją przed nie lada wyborem. Wokół pięknej Justyny pojawia się kilku adoratorów.

Kto sprezentował Justynie w dniu wigilii stare, unikatowe i bardzo drogie wydanie „Opowieści wigilijnej”? To pytanie będzie nurtować czytelników przez pierwszych kilkadziesiąt stron. Niestety błyskotliwa pani architekt dość szybko rozwiązuje zagadkę. Kto okaże się tak hojnym darczyńcą, i czy zagości w życiu kobiety na dłużej? Jedno jest pewne, wigilijny podarunek spowoduje częstsze odwiedziny w antykwariacie i zaprzyjaźnienie się z jego właścicielem.

„Bukiet chabrów” to ciekawa, wielowątkowa powieść o miłości i szukaniu swojego miejsca na ziemi. Nie jest to książka wybitna, ale przyjemnie i szybko się ją czyta. Postaci nie są przerysowane, a ich życie, choć nie jest naszpikowane zaskakującymi zwrotami akcji, ciekawi, zaś zaserwowana dawka humoru rozświetla i ogrzewa jesienne dni.

Zdecydowanie powieść ma to coś. Może ten tajemny pierwiastek wynika z płci autora. Na pierwszy rzut oka książka wydaje się być wymysłem kobiecej wyobraźni i aż trudno uwierzyć, że autorem jest mężczyzna. Myślę, że dzięki męskiemu pierwiastkowi książka zyskuje, jest bardziej rześka, przy tej fabule w kobiecych rękach mogłaby stać się typowym harlequinem.

Ta powieść to nie zlepek nieprawdopodobnych historii, ale ciepła realistyczna fabuła. Niesamowite, że mężczyźni potrafią pisać tak kobiece książki.

Iwona Bujak
(iwona.bujak@dlalejdis.pl)

Kazimierz Kilian, „Bukiet chabrów”, Oficynka, Gdańska 2014