Czworonożna jesień życia

Czas upływa dla nas niezauważalnie szybko, a dla naszego czworonożnego przyjaciela parę razy szybciej.

Lekarze weterynarii stwierdzili, że starość psa zaczyna się po jego 7. roku życia, oczywiście zależy to także od rasy (większe psy starzeją się szybciej). Zachodzą wówczas zmiany, których na pierwszy rzut oka nie jesteśmy w stanie zauważyć. Dopiero z czasem zwracamy uwagę na to, że nasz pupil zaczyna mniej jeść, coraz więcej spać w ciągu dnia, na spacerze częściej sika i ma zadyszkę po przebiegnięciu paru metrów. Nasze pierwsze kroki powinniśmy skierować do lekarza weterynarii, który opiekował się nim, aby mógł stwierdzić, co już zaszło w jego organizmie. Lekarz podczas badania powinien zwrócić szczególną uwagę na stawy, które mogą powodować ból podczas chodzenia oraz na narządy, o które powinniśmy w szczególności zadbać. Wskazane jest także, aby co pół roku wykonywać psu kontrolne badania krwi, żeby wykluczyć cukrzycę, schorzenia nerek i wątroby. Mając w domu starzejącego się psa powinnyśmy stać się bardziej spostrzegawczy na wszelkie zmiany i w przypadku wątpliwości, konsultować je z lekarzem.

Aby pies zdrowo przeżył z nami kolejne lata swojego życia, często wystarczy zmiana diety na mniej kaloryczną. Z czasem zwierzę będzie coraz mnie chodziło i będzie unikało większego wysiłku. Najlepszym rozwiązaniem jest karma dla seniorów, ma ona o 20% mniej białka, za to posiada więcej witamin, w szczególności E i C, które w tym okresie życia są bardzo potrzebne naszemu czworonogowi. Dwa posiłki dziennie należy zwiększyć do trzech- czterech, podobnie, jak kiedy był szczenięciem. Zalecane jest, aby dostosować ilość pokarmu do aktywności psa. Kiedy pies ma mniej ruchu, przybiera na wadze, a wtedy istnieje większe prawdopodobieństwo, że zachoruje na choroby układu krążenia.

Psy w podeszłym wieku, tak jak ludzie, miewają gorsze i lepsze dni. Należy uzbroić się w cierpliwość, aby zrozumieć, co dolega naszemu seniorowi. Możemy zapobiec tworzącym się na łapach zgrubieniom (modzele), które wywołują bolesne stany zapalne i owrzodzenia, rozkładając w legowisku miękkie koce. Wskazany jest umiarkowany ruch. Należy przyzwyczajać psa do aktywności od małego tak, aby sam dozował swoją aktywność. Gdy pies traci wzrok i węch, może poczuć się zdezorientowany. Nie należy wtedy zmieniać ustawienia mebli w mieszkaniu. Pies poradzi sobie, przyzwyczajając się do sytuacji tylko wtedy, gdy zna otoczenie.

Należy pamiętać, że pies nie powie nam, co mu dolega i to wrażliwość właściciela na zmieniające się potrzeby starzejącego się czworonoga daje gwarancję, że schyłek życia upłynie psu w spokoju i przyjaznej atmosferze.

Ostatnie chwile naszego pupila będą jednymi z najtrudniejszych, lecz jednocześnie najbardziej cennymi w naszych relacjach z nim. W tych dniach mamy możliwość odwdzięczenia się czworonożnemu przyjacielowi za całą jego miłość i oddanie, jaką nas obdarzył przez wszystkie spędzone razem lata. Pamiętać musimy o okazywaniu psu czułości , głaszcząc go i przytulając. Postarajmy się spędzać z nim jak najwięcej czasu jednocześnie zapewniając mu, tak ważny w tych dniach, spokój.

Kiedy nagle przychodzi dzień śmierci psa, pomimo tego, że żyliśmy w świadomości, że kiedyś nadejdzie, zaskakuje nas. Smutek po stracie długoletniego przyjaciela jest naturalny. Naturalny jest także ból psychiczny, który wywołuje gniew oraz poczucie winy. Po trzech - czterech miesiącach godzimy się z prawdą, że nasz pies nie żyje. Pozostaje w nas jednak poczucie pustki. Dobre wspomnienia oraz wdzięczność za wspólne lata przesłaniają żal. Być może po żałobie i po pogodzeniu się ze śmiercią, zrodzi się myśl o nowym psie, ale nie sądźmy, że nowy pies zastąpi naszego starego przyjaciela, to będzie już nowa, całkiem oddzielna historia.

Magdalena Kamyszek
(dom@dlalejdis.pl)

Fot. Karolina Rosłanowska