Kury puchate jak kurczaki

Z nich natomiast najpiękniejsze są właśnie kurki jedwabiste, inaczej zwane silkie (silki) – urzekające puchowe kulki.

Na Dalekim Wschodzie znane są już od ponad tysiąca lat. Wzmianki o tym gatunku kur znaleźć można z czasów panowania dynastii Tang (618-907 r.n.e.). Kury „o włosach kota” były wspominane już w VI wieku przed naszą erą przez Arystotelesa. Kupcy przywozili je na statkach z Chin, sprzedając jako krzyżówkę kury i królika. Można spotkać się z relacjami podróżników, piszących o spotkaniach z pół-kurą pół-kotem (były to najprawdopodobniej kurki jedwabiste). W Średniowiecznej Europie kurki jedwabiste nosiły nazwę „kuglarzy”.

Włosy zamiast piór?
Nazwa „jedwabiste” pochodzi od struktury upierzenia, ponieważ przypominają bardziej włosy niż piórka. Dzieje się tak, ponieważ w budowie ich piór brakuje haczyków, co powoduje wygląd „puchu”. Genetycznie jest to cecha recesywna – po skrzyżowaniu kury jedwabistej z kurą mającą normalne pióra pisklęta będą normalnie upierzone. Silki ważą 1 – 1,6 kg. Standard europejski przewiduje dwie formy wielkości. Ich miniatury powstały z krzyżówki kury jedwabistej z wąsaczem watermalskim. Występują w formach z brodą i bez. Wśród sztuk nie posiadających brody znaleźć można osobniki, których ubarwienie jest czerwone. Znanych jest jednak wiele innych odmian kolorystycznych, a najczęściej hodowane to biała, czarna, kuropatwiana paskowana, kuropatwiana srebrna lub niebieska. Barwa ich oczu waha się od ciemnobrązowej do czarnej. Ciało kur jedwabistych jest zaokrąglone, tułów jest osadzony dość nisko. Cechą charakterystyczna rasy jest oryginalne, niebiesko-czarne zabarwienie skóry, dzioba, oraz nóg. Ciemna skóra jest doskonale widoczna i w połączeniu z białym upierzeniem daje bardzo ciekawy efekt. Silki są pięciopalczaste, przy czym piąty palec powinien być znacznie oddzielony od czwartego. Dla koguta jedwabistego charakterystyczną cechą jest grzebień bez kolca i głowa zaopatrzona w czubek. Czubek powinien być jak najbardziej zaokrąglony. U formy brodatej broda u samca powinna być jak najbardziej pełna, zaokrąglona. Żeńskie osobniki rasy posiadają bardziej wydatny i okrągły czub, mniej zauważalne oczy, brak zaznaczonego grzebienia oraz bardziej puchaty ogon.

Mamki zastępcze
Kury tej rasy nie są dobrymi nioskami – składają ok 100 małych jaj w ciągu roku (średnio 1 jajko na 3-4 dni). Ich jaja ważą od 25 do 45 gram, są bardzo smaczne i zawierają mało cholesterolu. skorupy jajek mają barwę kremową. Jajka wysiadują od 20 do 22 dni. Znane są za to z silnego instynktu macierzyńskiego. Fakt ten wykorzystywany jest przez hodowców - traktują je jako mamki zastępcze dla innych ras kur, bażantów, kuropatw i kaczek.

Hodowla kurek jedwabistych nie sprawia większych problemów. Z powodu modyfikacji piór są nielotami, więc wymagają pomieszczeń z niewielkimi płotkami, suchych i wentylowanych.  Nie potrzebują grzędy w kurniku, przesiadują w okolicach gniazda na podłożu. Najlepszą ściółką dla silki są wiórki, które chłoną wilgoć i nie przylepiają się do opierzonych nóg. Kury jedwabiste nie potrzebują żadnych specjalnych karm, jedzą wszystko to co kury domowe. Jedynym problematycznym elementem w hodowli jest przegląd ich upierzenia co najmniej raz w miesiącu, który zapobiega rozwojowi pasożytów zewnętrznych.

Obecnie silki to rasa bardzo popularna na całym świecie. W Chinach stanowią rodzimą rasę, a ich mięso i wywar z niego mają właściwości lecznicze. W Stanach Zjednoczonych natomiast mięso silki spotkać można w sklepach ze zdrową żywnością lub mięsem ekskluzywnym. Żaden szanujący się hodowca nie wyobraża sobie hodowli kur ozdobnych bez tych puchatych, uroczych stworzeń. Aktualna cena silki w Polsce to około 35 zł za sztukę lub 100 zł od kompletu (2 kurki i kogut).

Joanna Swojak
(joanna.swojak@dlalejdis.pl)

^{Fot. Limeguin at en.wikipedia}