„Moje wyspy. Kobiecość w stylu vintage ironicznie i na serio” – recenzja

Małgosia Czapczyńska – autorka funpage’a „Moje wyspy” – zdobyła w sieci ogromną popularność. Nic dziwnego - jej spostrzeżenia są niezwykle trafne i mają w sobie ogromną dozę humoru, a na dodatek opatrzone są fenomenalnie dobranymi zdjęciami. Nic zatem dziwnego, że autorka we współpracy z wydawnictwem Pascal postanowiła wydać książkę, która jest po prostu… zachwycająca!

Książka, a właściwie album, do którego można sięgać, gdy ma się ochotę, zwraca uwagę przede wszystkim piękną oprawą. Okładka jest twarda, a grafika stonowana, utrzymana w stylu retro z widocznymi, różowymi napisami. Przyciąga wzrok niczym magnes i po prostu aż krzyczy, aby do niej zajrzeć. A wnętrze też prezentuje się nietuzinkowo. Album jest podzielony na kilka części m.in. „My, kobiety”, „Małżeństwo”, „Miłość”, jednak powiedziałabym, że są to granice bardzo umowne, bo wszystkie aspekty, o których mówi autorka przenikają się ze sobą. Co tak właściwie znajdziemy w albumie? Sławy, celebrytów, ploteczki, gorące romanse i namiętności sprzed lat, które rozgrzewały do czerwoności wyobraźnię ówczesnych ludzi. Do każdej notatki o danej osobie (lub osobach) dodane jest zdjęcie oraz krótki, humorystyczny dialog bądź zabawna myśl. Notatki są czasem kilkuzdaniowe, innym razem zajmują niemal całą stronę, ale każda z nich zawiera coś niezwykle ważnego; coś ciekawego, intrygującego. To naprawdę wielka sztuka, aby w tak krótkim tekście oddać sedno sprawy, a autorce udało się to naprawdę doskonale.

Autorka przybliża nam sylwetki artystów tych mniej i bardziej znanych, wśród których nie zabraknie mężczyzn. Znajdziemy tam zapiski o takich osobistościach jak: Pola Negri, Marlene Dietrich, Greta Garbo, Edith Piaf, Lucy Montgomery, Kalina Jędrusik, Hanka Bielicka, Charlie Chaplin, Frank Sinatra czy Eugeniusz Bodo. Jak widać, różnorodność jest ogromna, podobnie jak w kwestii ilustracji. Znajdziemy tu pierwsze i późniejsze fotografie, jak i reprodukcje obrazów sięgające nawet XIX w. Wisienką na torcie są wspomniane przeze mnie krótkie myśli od autorki, które sprawiały, że czytając książkę, niejednokrotnie zaśmiewałam się do łez.

„Droga mamo, już miałam zerwać z Fryderykiem, bo ciągle przychodził na randki z okropnym zarostem. Bardzo mnie to irytowało, a wręcz doprowadzało do szału. Ale sytuacja w końcu się wyjaśniła. Okazało się, że troszkę za bardzo się na te randki spóźniałam”

„- Nie spałam z moim mężem przed ślubem. A ty?
- Nie wiem. A jak się nazywa twój mąż?”

„Moje wyspy” to fantastyczna, niepowtarzalna, sentymentalna wędrówka w świat, który minął wraz z rozwojem technologii. Mam wrażenie, że artyści, o których mowa w książce pani Czapczyńskiej, byli naprawdę ludźmi z klasą, którzy reprezentowali sobą wysoki poziom – doskonale wcielali się w role, potrafili nienagannie wysławiać się, śpiewać, tańczyć, byli też zazwyczaj doskonale wykształceni, a ich gra zapierała dech w piersiach; wzbudzała zachwyt. Dzisiejsze gwiazdy, mam wrażenie, są najczęściej do siebie podobne; z nijakim uśmiechem przyklejonym do nijakiej twarzy, która nie wyraża niczego. Zdolności aktorskie są najczęściej tym mniejsze, im więcej w ich stylizacjach odkrytego ciała. Oczywiście w tej całej bezkształtnej masie są osoby wyróżniające się w ten pozytywny sposób, jednak stanowią one zdecydowaną mniejszość. Niestety.

„Moje wyspy” to książka lekka, zabawna, pozwalająca doskonale się odprężyć i przede wszystkim uwierzyć w moc kobiet. To nie tylko historyczna podróż pokazująca nieznane oblicza znanych ludzi; ale przede wszystkim fantastyczna pozycja, która uświadamia, że w każdej kobiecie drzemie siła do walki o siebie i swoich najbliższych, odwaga do pokonywania przeszkód i niezłomność. Bardzo polecam!

Anna Stasiuk
(anna.stasiuk@dlalejdis.pl)

Małgorzata Czapczyńska, „Moje wyspy. Kobiecość w stylu vintage ironicznie i na serio”, Pascal, Bielsko – Biała, 2021.