„Na pokuszenie” - recenzja

Jechać do podwarszawskiej miejscowości, wchodzić w kompetencje miejscowej policji i to tylko dlatego, że jeden ze świadków twierdzi, że zmarły jest ofiarą zabójstwa. Zakrzeński ma na głowie niedokończone śledztwa, biurko zawalone raportami, które powinny być dawno uzupełnione, więc kolejna sprawa, i to jeszcze poza jego obszarem działania, nie jest mu potrzebna. No, ale jak góra każe, to dół musi wykonać rozkaz, chociaż uważa go za przerost formy nad treścią.

Dlaczego śmierć dyrektora finansowego firmy deweloperskiej wymaga pojawienia się stołecznego komisarza i prokuratora? Okoliczności wydają się jak najbardziej naturalne, żadnych oznak udziału osób trzecich, oczywiście poza słowami. Kto mógłby być hipotetycznym mordercą i jaki motyw kierowałby jego działaniem? Zresztą na razie nie ma co się zastanawiać nad tym, co nie miało miejsca. Ale czy faktycznie Zakrzeński ma rację? Wątpliwości prokuratora Wilka nie do końca zostały uspokojone przez starego wyjadacza, lecz przecież nic nie wskazuje na inny scenariusz. Pierwsze 24 godziny są w dochodzeniu najważniejsze, a kolejna doba najczęściej decyduje o jego wyniku. O tym wiedzą wszyscy, potem już wiele śladów trudne jest do odnalezienia. Warszawski komisarz przekonuje się o tym na własnej skórze, dodatkowo skomplikowane relacje personalno-zawodowe utrudniają odkrycie kto stał za śmiercią i jaki był jego powód. Sama ofiara okazuje się również mieć drugie oblicze, które dostarcza kolejnego materiału do przemyśleń. Grono podejrzanych jest dość spore, w sumie każdy z nich miał dobry powód, by zabić, ale czy faktycznie wystarczył on do zbrodniczego czynu? Kulisy działania deweloperskiej firmy okazują się być pełne emocji i namiętności, mniej lub bardziej zadawnionych urazów oraz wad charakteru kierownictwa. Coś jeszcze gmatwa śledztwo - kolejna śmierć i to tym razem z gatunku tych, jakie od początku nazywane są morderstwem. Jaki związek ma ona z poprzednią? Czy jeszcze ktoś jest na zbrodniczej liście, a może takowa w ogóle nie istnieje? Jeden morderca czy dwóch? Zakrzeński i Wilk mają nie lada śledczą zagwozdkę. Poza wszystkim dynamicznie rozwija się życie osobiste tego pierwszego, a drugi również nie pozostaje w tyle chociaż w innym aspekcie. Relacje spoza godzin pracy kuszą i nie każdy jest w stanie im się oprzeć. Co z nich wyniknie? Dochodzenie okazuje się mieć wiele wątków, każdy z nich może być tym, jaki doprowadzi do zabójcy. Prokurator Wilk wie o tym doskonale, wystarczy tylko wybrać odpowiedni trop i nie kierować się emocjami...

„Na pokuszenie” to kolejna odsłona śledczego duetu, dość ekscentrycznego i działającego nie zawsze zgodnie z zasadami. Zakrzeński i Wilk, jako dwóch zupełnie różnych śledczych, okazują się nie tylko skutecznym zespołem, co nie jest aż tak oczywiste, lecz są także ważnym elementem kryminalnej historii. Wraz z pozostałymi bohaterami odgrywają role niejednoznaczne i bywają nieprzewidywalni. Autor postawił na postacie, które pokazują się z różnorodnych perspektyw, co pozwala czytelnikowi odkryć ich prawdziwe oblicze, a raczej oblicza. Wraz z rozwojem fabuły uwidacznia się skomplikowany system wzajemnych powiązań i interesów, każdy z nich stanowi doskonały motyw do zbrodni, ale byłoby to zbyt oczywiste, a przecież takie nie jest. PM Nowak podsuwa kolejne tropy, wskazówki, ścieżki, podążają nimi śledczy i czytający, lecz która z nich jest właściwa? Nikt nie ma monopolu na prawdę, ta jest dobrze zakamuflowana siecią kłamstw, emocji, namiętności i wybór nieodpowiedniej drogi jest łatwiejszy niż ktokolwiek przypuszcza. „Na pokuszenie” to kryminał, który od początku do końca trzyma wysoki poziom, do ostatnich stron trwa śledztwo, a tożsamość sprawcy podana jest do wiadomości, gdy wydaje się, że zagadka sensacyjna może zostać nierozwiązana.

Katarzyna Pessel
(katarzyna.pessel@dlalejdis.pl)

PM Nowak, „Na pokuszenie” Warszawa, Czarna Owca, 2014