Pokochaj świnkę morską

Przybyłam zza morza
Świnka Morska (Cava Worcella) przybyła do Europy wraz z odkrywcami z Ameryki Południowej. Jej nazwa wiąże się, więc z drogą, jaką musiała pokonać i początkowo brzmiała „świnka zamorska”. Znana od wielu wieków w Brazylii, Peru czy Paragwaju, była hodowana głównie na mięso. Dla Indian i Inków stanowiła obiekt kultu religijnego. Obecnie dzikie świnki można spotkać jedynie w Andach, są one koloru szarego. Stanowi to silny kontrast pomiędzy różnobarwnymi świnkami ( białymi, czarnymi, żółte, „w łaty”) o zróżnicowanej długości włosa (krótko- i długowłose, rozetkowe, angorskie a nawet bezwłose), z którymi spotykamy się na co dzień.

Do wyboru, do koloru
Świnka morska jest bardzo popularnym zwierzątkiem do hodowli amatorskiej. Istnieją profesjonalni hodowcy świnek rasowych. Zajmują się oni zazwyczaj jedną, czystą rasą mającą charakterystyczne ubarwienie i długość włosa.

Świnki są małymi zwierzątkami. Ich długość dochodzi do 35 centymetrów, maksymalna waga wynosi jeden kilogram. Świnka morska wygląda jak mała kulka. Ma krótkie nóżki, krępy tułów ze słabo zaznaczoną szyją. Nie posiada ogona, więc nie okaże nim radości czy zdenerwowania. Doskonale udaje jej się to za pomocą głosu. Nosek opatrzony długimi wąsami jest w ciągłym ruchu. Świnki posiadają doskonały węch i słuch, co stanowi rekompensatę słabego wzroku.

Ważny jest wybór
Przed kupnem naszej pierwszej podopiecznej, dobrze się zastanówmy, czy jesteśmy na to gotowi. Przy zakupie jakiegokolwiek zwierzęcia, ważne jest, by nie podejmować impulsywnych decyzji. Zastanówmy się, czy mamy odpowiednie warunki i dość czasu na opiekę nad zwierzątkiem. Jeśli jesteśmy zdecydowani na sto procent, udajmy się do sklepu zoologicznego lub wprost do hodowcy. Musimy wybrać konkretną płeć. Samiczki są bardziej przyjazne, a samczyki potrafią pokazać swój charakterek. Nie decydujmy się też na osobnika, który nie ukończył czwartego tygodnia życia. Jest on za mały na samodzielne życie, jego miejsce jest przy mamie.

Wybierając świnkę, zwróćmy uwagę na:

• zachowanie – zwierzątko powinno być ciekawskie i ruchliwe,
• ogólny wygląd sierści, skóry i odbytu - powinny być czyste,
• nos i pyszczek - zdrowa świnka ma zimny i suchy nos, zęby są czyste i nie połamane,
• uszy - poobgryzane i poszarpane świadczą o przebywaniu w przepełnionej klatce, co może się odbić niekorzystnie na psychice zwierzątka.

Podróż do domu powinna być w miarę szybka, zwierzątko przewozimy w kartonowym pudełku z otworami. Możemy włożyć do niego odrobinę siana. Po przywiezieniu do domu i umieszczeniu w klatce, dajmy mu kilka dni na przyzwyczajenie się do nowego miejsca. Nie bierzmy go na ręce, nie wypuszczajmy z klatki.

Gdzie ma mieszkać świnka morska i co jeść?
Zanim kupimy świnkę, przygotujmy dla niej odpowiednie lokum i wszelkie niezbędne akcesoria.

Zacznijmy od klatki. Jest lepszym rozwiązaniem niż akwarium. Otwierane drzwiczki dają możliwość wychodzenia z niej samodzielnie. Prościej utrzymać w niej czystość. Klatka powinna stać na podłodze w miejscu nienasłonecznionym, bez przeciągów. Najlepiej w koncie przy ścianie. Dno klatki można wysypać trocinami lub żwirkiem drzewnym dla kotów. Niezbędna będzie także miska na pokarm, najlepiej ceramiczna i poidełko na wodę. Przyda się też paśnik na siano. Świnki są zwierzątkami, które lubią się chować, dlatego warto kupić im drewniany domek, który da im schronienie.

Głównym składnikiem diety tych małych zwierzątek jest sucha pasza i siano. Oprócz tego podaje się im zieleninę, świeżo zebraną z terenów niezanieczyszczonych np.: trawę, mniszek babkę lancetowatą, mlecz zwyczajny, koniczynę, lucernę. Ze smakiem zjedzą też kawałek marchwi, buraki, pietruszkę, por, seler, sałatę oraz gałązki akacji, brzozy, drzew owocowych.

Jak dbać o świnkę morską?
To, czego potrzebuje nasze zwierzątko najbardziej, to nasza obecność i zainteresowanie. Pamiętajmy o czyszczeniu klatki, codziennym karmieniu, podawaniu świeżej wody. Nie wolno zwierzątka podnosić jedna ręką, ponieważ można w ten sposób uszkodzić mu kręgosłup. Świnki są bardzo towarzyskie i lubią biegać po mieszkaniu. Szczególnie, gdy opiekun także usiądzie na podłodze i świnka może po nim chodzić. Wszelkie pieszczoty, głaskanie i drapanie są jak najbardziej wskazane! Tak jak wszyscy, świnka może zachorować, dlatego częsty kontakt ze zwierzęciem i jego obserwacja pozwolą nam na szybką reakcję. Kiedy tylko zauważymy zmiany w zachowaniu zwierzątka, jakiekolwiek objawy, które nas niepokoją, jak najszybciej udajmy się do weterynarza. Niezbędne są także wizyty profilaktyczne w celu obcięcia pazurków i sprawdzenia ogólnego stanu zdrowia. Odpowiednia opieka i zaangażowanie pozwoli nam cieszyć się naszym pupilem nawet osiem radosnych lat.

Monika Pietrusiak
(monika.pietrusiak@dlalejdis.pl)