Ślub konkordatowy

Dla kobiet to dzień spełnienia dziecięcych marzeń o długiej białej sukni i tłumie gości, wpatrzonych w pannę młodą jak w obrazek.

Planując tak skomplikowaną nie tylko logistycznie, ale i prawnie imprezę, warto zaczerpnąć garść informacji, które ułatwią przygotowania do tego szczególnego dnia. W naszym kraju ślub 2 w 1, potocznie nazywany konkordatowym, funkcjonuje od 28 lipca 1993 roku na mocy umowy międzynarodowej Rzeczypospolitej Polski ze Stolicą Apostolską. W Polsce prawo udzielania ślubów w formie wyznaniowej posiada 11 kościołów i związków wyznaniowych.

Takie, nomen omen, małżeństwo prawa i religii jest jednak obwarowane pewnymi szczególnymi procedurami. Warto nieco ułatwić sobie życie i zadbać o to odpowiednio wcześniej. Otóż, narzeczeni powinni udać się do Urzędu Stanu Cywilnego właściwego ze względu na swoje miejsce zamieszkania, stałego pobytu lub, w przypadku zmiany miejsca zamieszkania, do USC swojego miejsca urodzenia. Dokumenty, jakie musimy uzyskać z USC to: skrócony odpis aktu urodzenia oraz zaświadczenie o braku okoliczności wyłączających zawarcie związku małżeńskiego. Uwaga! To ostatnie zaświadczenie jest ważne tylko przez 3 miesiące. Czym są owe tajemnicze okoliczności? Przeszkodami, które wymienia ustawodawca w kodeksie rodzinnym i opiekuńczym są między innymi: pozostawanie w innym związku małżeńskim, stwierdzona choroba psychiczna lub pokrewieństwo. Minimalny wiek do zawarcia związku małżeńskiego w Polsce to 18 lat niezależnie od płci (w szczególnych przypadkach kobieta w wieku 16 lat). W USC konieczne będzie podjęcie decyzji w sprawie przyszłego nazwiska małżonków oraz nazwiska przyszłych wspólnych dzieci. Oczywiście do odbioru powyższych dokumentów i złożenia tych deklaracji potrzebne będą dowody osobiste obojga narzeczonych. Kiedy wizyta w USC dobiegnie końca, należy udać się do kościoła, w którym zamierzamy zawrzeć związek małżeński. Osobie odpowiedzialnej w danej parafii – najczęściej jest to proboszcz – przekazujemy uzyskane z USC dokumenty oraz zaświadczenia dotyczące odbycia nauk przedmałżeńskich i o bierzmowaniu (jeżeli jest to parafia inna niż ta, w której owe wydarzenia miały miejsce). Często wymagane jest również przedstawienie zaświadczenia o odbyciu spowiedzi, zgłoszenia zapowiedzi lub inne przewidziane przez daną parafię.

Zwieńczeniem wielu miesięcy przygotowań jest dzień ślubu. Przyjęło się, że na 24 godziny przed tym wielkim wydarzeniem narzeczeni, świadkowie i najbliższa rodzina przystępuje do sakramentu spowiedzi. Kiedy nadchodzi „godzina zero” nic nie powinno zaprzątać nam głowy. Jednak ostatnia prosta dopiero przed nami i na kilkanaście minut przed zawarciem związku małżeńskiego należy udać się do kancelarii parafialnej, aby w obecności duchownego i co najmniej dwóch świadków złożyć podpis na dokumencie potwierdzającym naszą wolę do zawarcia sakramentu małżeństwa, który będzie wywoływał skutki cywilne w prawie polskim. Podpis składają również świadkowie, natomiast duchowny dopiero po zakończeniu ceremonii. Teraz to na duchownego nałożony został obowiązek dostarczenia odpowiedniemu USC dokumentu potwierdzającego zawarcie związku małżeńskiego przez wskazane w nim osoby. Duchowny ma na to 5 dni. Następnie w USC w przeciągu kilku dni są gotowe skrócone odpisy aktu małżeństwa, które odebrać można za okazaniem dowodu osobistego.

Ważne, żeby strona formalna nie przyćmiła tego wyjątkowego dnia, który powinien pozostać w pamięci jako szczególny i piękny. Co najważniejsze jednak bezproblemowy i jeżeli zdarzy się uronić łzę, to nie z powodu braku odpowiednich dokumentów, ale nadmiaru szczęścia.

Iwona Wachel
(iwona.wachel@dlalejdis.pl)

^{Fot. sxc.hu}