Więziennictwo polskie stanęło od samego początku swej działalności na zasadniczym stanowisku, że celem pozbawienia wolności jest poprawa więźnia i jego umoralnienie. Dążyło się i dąży do tego, by ludzi, których niezdrowe warunki życiowe popychały do popełnienia przestępstwa, przerobić na jednostki użyteczne dla społeczeństwa...
Dagmara Maria Boruc, powołując się na cele resocjalizacyjne, formułowane w działalności penitencjarnej wobec osób skazanych, stara się w polecanej publikacji uzasadnić poszukiwania nowych psychologicznych wyznaczników czy korelatów zachowań przestępczych – jako poszerzających wiedzę o rodzaju zmian, które powinny zachodzić w rezultacie oddziaływań resocjalizacyjnych. Za takie zmienne uznała zadowolenie z życia i inteligencję emocjonalną.
Autorka […] opisuje wiele teorii, a także wyników badań, które pozwalają tłumaczyć zachowania przestępcze licznymi czynnikami, w tym właściwościami psychologicznymi osób popełniających przestępstwo. Satysfakcja z życia i inteligencja emocjonalna to nowe zmienne, które są w ostatnich latach często używane do wyjaśniania zachowań. Dagmara Maria Boruc przeanalizowała występowanie tych zmiennych u osób skazanych i osób niefigurujących w rejestrach skazanych. Grupa badawcza obejmowała skazanych mężczyzn i niekaranych mężczyzn oraz dodatkowo – jako uzupełnienie – skazane kobiety. Dużo miejsca w swoim opracowaniu poświęciła zmiennej zadowolenie z życia. Jest to bardzo ciekawa analiza definicji, uwarunkowań, przejawów zadowolenia z życia.