Bigoreksja – co to takiego?

Cielesne zaburzenia dymorficzne to grupa zaburzeń psychicznych, które objawiają się nieustannymi obawami o wygląd i budowę własnego ciała. Osoby cierpiące na to zaburzenie nieustannie myślą o swoich defektach (często niewidocznych dla innych), co przeszkadza w codziennym funkcjonowaniu. Takie zachowanie prowadzi do spadku poczucia własnej wartości, negatywnych myśli i emocji. Szczególną odmianą dysmorfofobii jest bigoreksja.

Czym jest bigoreksja? Zaburzenie to koncentruje się na mięśniach – odczuwalny niedostatek muskulatury, najczęściej odczuwalny przez mężczyzn. Bigoreksja przejawia się przestrzeganiem restrykcyjnych diet, wykonywaniem doprowadzających do skraju wytrzymałości treningów i spędzaniem większości wolnego czasu na siłowni. Jednocześnie silne jest przekonanie, że mięśnie są zbyt małe. Na bigoreksję najbardziej narażeni są kulturyści.

W pogoni za wymarzoną muskulaturą osoby cierpiące na to zaburzenie gotowe są na drastyczne środki. Cały rozkład dnia podporządkowują pod wizyty na siłowni oraz sięgają po specyfiki wspomagające rozwój mięśni, bez konsultacji z lekarzem. Może to prowadzić do wyniszczenia zdrowia i mogą pojawić się np. udar, bezpłodność czy problemy z układem krwionośnym. Co więcej, osoby z tym zaburzeniem przechodzą również na restrykcyjną dietę białkową, pozbawiając organizm pozostałych substancji odżywczych.

Czy można wyleczyć się z bigoreksji? Bigoreksja tak naprawdę pojawia się w głowie. Dlatego też pomocy w radzeniu sobie z bigoreksją udzieli terapeuta albo lekarz. Najczęściej wybieraną metodą jest psychoterapia behawioralna lub psychodynamiczna. W niektórych przypadkach wspomagana jest farmakoterapią.

Klaudia Kwiatkowska
(klaudia.kwiatkowska@dlalejdis.pl)

^{Fot. freepik.com}