„Córka Carycy” – recenzja

Rola urodzonej w domu Romanowów Elżbiety, córki cara Piotra Wielkiego i Carycy Katarzyny I jest szczegółowo zaplanowana. Dziewczyna ma poślubić króla Francji Ludwika XV i umocnić tym małżeństwem wpływy rosyjskiego imperium w Wersalu. Mimo swojej dzikiej natury jest gotowa na to, aby wypełnić zobowiązania wobec swojego kraju. W chwili, gdy leśny potwór Leszy przepowiada jej przyszłość, życie Elżbiety odwraca się do góry nogami. Córkę cara Piotra Wielkiego i Katarzyny I poznajemy jako młodą dziewczynę, która nie musi się niczym martwić. Jej życie jest już zaplanowane, ale w momencie, gdy umiera car Piotr Wielki władze przejmuje jej matka, która po pewnym czasie również umiera. Od tego czasu rozpoczyna się walka o tron, co zupełnie zmieni życie Elżbiety. Każdy od tego czasu dba o własne interesy, każdy może okazać się wrogiem. Za wspaniałą otoczką rosyjskiego dworu kryje się kłębowisko intryg oraz ambicji. Przyjaciele niejednokrotnie zmieniają się w wrogów i nastają na wolność i życie carówny. Los zadaje jej kolejne ciosy i aby przetrwać, Elżbieta musi pozbyć się płaszcza ofiary oraz wykazać się przebiegłością. Czy zatem Elżbieta zaufa właściwym osobom i czy będzie w stanie sprostać oczekiwaniom, które na nią ciążą? Czy młoda dziewczyna będzie miała szansę na to, aby przetrwać w bezwzględnej rozgrywce o rosyjski tron i czy znajdzie prawdziwą miłość, która będzie dla niej oparciem?

Powieść historyczna jest bardzo ciekawym gatunkiem literackim, gdyż pozwala autorowi oraz czytelnikom przenieść się w czasie. Historia ta nie tylko ukazuje wydarzenia historyczne władców, ale także ich życie, miłości, zdrady i rządzę władzy. „Córka Carycy” to rewelacyjna powieść historyczna, która została doskonale napisana. Na każdej stronie możemy zaobserwować ogrom pracy jaką włożyła w nią autorka. Książkę czyta się jednym tchem, mimo wprowadzeniu na początku wydarzeń historycznych. Jest to jednak zabieg potrzebny do zrozumienia całości tej historii. Powieść jest doskonałym przykładem władzy, rosyjskiej polityki oraz ideologii. Możemy się tutaj dowiedzieć jak władcy Rosji postrzegają własny kraj, a także relacje wobec ludu. Do Elżbiety możemy czuć sympatię mimo tego, że autorka nie przedstawiła jej jako anioła. Kochała ona luksus oraz zabytki, czasem jednak była naiwna i bezbronna. Jest to dobra powieść historyczna, która pozwoli opowiedzieć o Rosji w pierwszej połowie XVIII wieku. Uważam, że będzie to godna polecenia lektura dla wszystkich, którzy pasjonują się dobrymi powieściami historycznymi.

Ewelina Makoś
(ewelinamakos@dlalejdis.pl)

Ellen Alpsten, „Córka Carycy”, Marginesy, Warszawa, 2023.