Czy w przyjaźni trzeba być szczerą?

Bez szczerości nie ma przecież prawdziwego porozumienia, bliskości i zaufania…

W rzeczywistości, wygląda to jednak trochę inaczej.

Całkowita, totalna, bezwzględna prawdomówność, może wręcz zniszczyć przyjacielską relację.
Owszem, przyjaciółka powinna mówić drugiej przyjaciółce prawdę - nawet niewygodną czy niemiłą. Jest jednak jedno „ale”: mówienie bolesnej prawdy ma sens tylko wtedy, kiedy jest ona drugiej osobie potrzebna, kiedy może być dla niej pożyteczna. Kiedy daje przyjaciółce szansę na zmienienie siebie samej lub swojej sytuacji na lepsze. W innym wypadku - często lepiej ugryźć się w język i przemilczeć różne rzeczy lub po prostu skłamać.

Czy powiesz przyjaciółce, że uważasz ją za niezbyt bystrą lub niezbyt atrakcyjną (chociaż dobrą i miłą) osobę? Przecież ona od tego wcale ani nie zmądrzeje, ani nie wyładnieje - a będzie jej bardzo przykro. Czy powiesz jej, że jej mąż jest według ciebie niemiłym gburem a jej dziecko cię denerwuje, bo za dużo gada? Nie zrobisz tego, prawda? Tak samo jak nie powiesz jej, że zbyt rzadko odwiedzała nieżyjącą już babcię - bo nawet jeżeli tak było, to przyjaciółka nie da rady cofnąć czasu i naprawić swojego błędu.

A czy należy powiedzieć przyjaciółce, że bardzo przytyła i powinna zacząć dbać o swoje ciało? Oczywiście, taka uwaga byłaby wynikiem troski i miałaby na celu zmotywowanie przyjaciółki do działania. Jednak czy rzeczywiście odniosłaby ona pożądany skutek? Przecież przyjaciółka z całą pewnością sama dobrze wie, że przybrała na wadze - tego nie da się nie zauważyć. Czy więc twoja słowa dadzą jej pozytywnego „kopa”, czy raczej ją zawstydzą i wręcz odbiorą energię do walki o odzyskanie figury? Jako bliska jej osoba, powinnaś to wiedzieć… I mniej więcej do tego sprowadza się kwestia szczerości w przyjaźni- do wyczucia, zrozumienia, empatii i dobrych intencji. 

Katarzyna Lewcun
(katarzyna.lewcun@dlalejdis.pl)

^{Fot. pixabay.com}