Szukasz dobrego biologicznego naczynia Dewara? YDS-20 będzie trafnym wyborem!

Czym jest dewar?

Trudno powiedzieć, że naczynie Dewara lub krótko: dewar jest rodzajem termosu. Dlaczego? Otóż urządzenia kuchenne i turystyczne, nazywane potocznie termosami, potoczną nazwę przejęły od nazwy firmy produkującej od zeszłego stulecia właśnie niewielkie dewary do domowego użytku. Mimo to, chyba najprościej opisać je właśnie w ten sposób: naczynie Dewara jest zazwyczaj bardzo dużym termosem, to znaczy zbiornikiem o dwóch ściankach, spomiędzy których wypompowano powietrze. Dzięki tej konstrukcji, a także dodatkowym zabiegom, m.in. szczelnemu zamknięciu i pokryciu ścianek kolejną warstwą metalu, dewar cechują dobre własności termoizolacyjne. Oznacza to, że wymiana ciepła z otoczeniem jest bardzo ograniczona.

Dlaczego nie można przechowywać ciekłego azotu w termosie?

Podstawowe zastosowanie dewarów z czasów, gdy były jeszcze naczyniami szklanymi, nie różni się zasadniczo od współczesnych. Końcem XIX w. polscy fizycy z UJ skroplili po raz pierwszy tlen i azot, a ponieważ ich temperatury w stanie ciekłym są bardzo niskie (temperatury wrzenia to -182.96°C i -195.8°C odpowiednio), gazy te szybko odparowują i potrzebne było naczynie, które pozwoli zachować je na dłużej. Zwłaszcza ciekły azot cieszy się rosnącą popularnością w wielu branżach – nie tylko w medycynie (np. dermatologii), technice (systemy chłodzenia) i gastronomii (kuchnia molekularna), ale przede wszystkim w zastosowaniach laboratoryjnych. Aby z niego korzystać, konieczne jest posiadanie odpowiedniego dewaru. Dlaczego nie wystarczy kuchenny termos? Jest on dobry do przechowania gorącej herbaty przez kilka godzin, jednak nie ma dla nas większego znaczenia, czy herbata ma blisko 100°C, czy raczej 60°C – i tak jest za gorąca. Tymczasem wzrost temperatury ciekłego azotu o kilka stopni oznacza, że w całości odparuje. Termosy domowe zwyczajnie nie zapewniają wystarczającej izolacji cieplnej do przechowywania skroplonych gazów.

Czy ciekły azot jest bezpieczny?

Jest bezpieczny, dopóki wiesz co robisz i obchodzisz się z nim ostrożnie. Jeśli jednak pozwolisz sobie na pracę z nim bez odpowiedniej odzieży ochronnej (rękawice, fartuch, gogle itp.), niemal natychmiast dorobisz się bolesnych oparzeń. Korzystaj z ciekłego azotu mądrze, a nikomu nic się nie stanie.

Dewar biologiczny YDS-20 – naczynie od MVE Cryogenic Biological Equipment

Jakie zatem naczynie kriogeniczne warto wybrać do laboratorium lub zakładu dermatologicznego? Jeśli nie zamierzasz używać ciekłego azotu non-stop i biobankować w nim na długi czas setek próbek, spokojnie wystarczy Ci importowany z USA od MVE Cryogenic Biological Equipment 20 l YDS-20, dostępny np. w ofercie https://www.cryogenshop.pl/biologiczne/naczynie-dewara-yds-20. To bardzo trwały dewar biologiczny o stosunkowo niewielkich rozmiarach i masie. Naczynie cechuje bardzo dobra sprawność – straty ciekłego azotu wynoszą zaledwie 0.1 l na dobę, dzięki czemu pełne odparowanie trwa aż 201 dni.

Czym się różni dewar biologiczny YDS-20 od dewarów transportowych?

Co właściwie oznacza, że YDS-20 jest dewarem biologicznym? Czym różni się od swoich transportowych odpowiedników?

Różnice w wyposażeniu

Podstawową różnicą jest obecność w dewarach biologicznych wykonanych z odpowiednych materiałów kanistrów, które umożliwiają biobankowanie. Wystarczy umieścić materiał biologiczny przeznaczony do zamrożenia w ciekłym azocie w fiolkach lub słomkach i ułożyć je w kasetce, którą następnie wsuwa się do dewara na metalowym wysięgniku.

Różnice w budowie

Zasadniczą różnicą między biologicznym dewarem YDS-20, a transportowymi naczyniami kriogenicznymi jest średnica wlotu. Kiedy dewar spoczywa w zakładzie lub laboratorium, nie jest tak narażony na podwyższone temperatury jak podczas przewożenia go – stąd można pozwolić sobie na wyposażenie go w szerszy wlot (w przypadku YDS-20 jest to φ50 mm). Takie rozwiązanie pozwala na pros