Zdradliwa cisza

zadający odpowiednie pytania właściwym ludziom, lecz w nieodpowiednim momencie.

Nadzieja podobno umiera ostatnia, wcześniej zaczyna brakować łez, czasem sił, by wciąż zadawać pytanie dlaczego ktoś nam bliski znika bez śladu, bez słowa, bez jakiegokolwiek znaku życia. W jednym momencie jest, rozmawia z kimś przez telefon, odwiedza rodzinę, a zaraz potem ślad po nim urywa się, niektórzy znają ten scenariusz aż za dobrze. Aleks Recht jedną wiadomością pogrzebał nadzieję i zakończył stare śledztwo, ale i rozpoczął nowe dochodzenie. Ziemia prędzej czy później oddaje to, co w niej ukryto. Dla jednych ten moment jest początkiem, dla drugich końcem. Inni natomiast zaczynają zadawać pytania, a odpowiedzi rysują całkiem inny obraz sytuacji, niż się do tej pory wydawało.

Kiedy Frederika Bergmann, bohaterka książki „Na skraju ciszy”, decydowała się na powrót do pracy nie spodziewała się, że od razu stanie się uczestnikiem skomplikowanego śledztwa. Przypadkowe odkrycie zwłok okazuje się początkiem dochodzenia, w którym splata się przeszłość z teraźniejszością oraz rodzinnymi tajemnicami. Makabryczne znalezisko nie jest jedynym, wkrótce policja odkrywa kolejne zwłoki i wszystko wskazuje na to, iż obie sprawy są ze sobą połączone. Dlaczego musiała zginąć dwudziestokilkuletnia studentka i jaki związek ma z mężczyzną pochowanym kilka dekad wcześniej w tym samym miejscu? Kto stoi za śmiercią dziewczyny i jak ona wiąże się z tym co spotkało drugą ofiarę? Frederika odnajduje wśród rzeczy studentki więcej niż mogła się spodziewać, teraz staje przed wyborem - uwierzyć w to co ma przed sobą i upublicznić czy zachować tę informację dla siebie, pomijając ją w raporcie? Jaką rolę odegrał szanowany profesor całej sprawie? Przypadkowy człowiek w nieodpowiednim miejscu, czasie i towarzystwie czy mający wiele do ukrycia człowiek, świetnie kamuflujący swoje "niecodzienne" upodobania? Co odkryje jeszcze zespół dochodzeniowy Alexa Rechta? Gdzieś tam, ktoś z jakiegoś powodu zamordował kilkoro ludzi, jeżeli odkryty zostanie punkt wspólny tych zbrodni, to znany będzie również motyw, a od niego krok do tego, kto za wszelką cenę nie chce, by tajemnica ujrzała światło dzienne.

Książka „Na skraju ciszy” Kristiny Ohlsson pozostaje w nurcie skandynawskiego kryminału. Mroczna atmosfera, wątki wydające się początkowo zupełnie ze sobą niezwiązane i ścisłe splecenie życia osobistego śledczych z prowadzonym przez nich dochodzeniem, stanowią podstawę również "Na skraju ciszy". Motyw sensacyjny nie jest od razu widoczny, chociaż zbrodnia pojawia się już na pierwszych stronach to jej powód jest ukryty pośród kolejnych tropów, sylwetek bohaterów oraz w samych ofiarach. Autorka nie upiększa rzeczywistości, w jej historii strach jest strachem, niepewność wcale nie jest chwilowa, a policjanci to nie nieomylni nadludzie, którzy bez emocji rozwiązują kolejną sprawę między śniadaniem a obiadem. Kristina Ohlosson wchodzi głęboko w życie prywatne wszystkich swoich postaci, odkrywając to, co ukrywają przed innymi i sobą samym, wszystko to znajduje odzwierciedlenie w tym co robią. Czytelnik w "Na skraju ciszy" nie wie więcej niż prowadzący dochodzenie, ma w ręku te same pojedyncze informacje jak oni, z nich wraz z nimi stara się stworzyć obraz tego co miało miejsce i jeszcze może się wydarzyć. Sama zbrodnia jest przedstawiona tak, by czytający mieli podobne odczucia jak i sami bohaterowie, nikt nie jest jedynie obserwatorem, ma konkretne zadanie - uczestniczyć w grze, jakiej ma jeden cel - odkryć tajemnicę zbrodni i tego, kto jest jej autorem. Cisza bywa zdradliwa, skrywa dawno wylane łzy, ból i sekrety, które są powodem zbrodni i to niejednej.

Katarzyna Pessel
(katarzyna.pessel@dlalejdis.pl)

Kristina Ohlsson, "Na skraju ciszy", Prószyński i S-ka, Warszawa 2013