„Klaps! 50 twarzy Greya” - recenzja

Cykl powieści o Greyu zyskał niepowtarzalną popularność na całym świecie. Zaczytały się w nim kobiety w najróżniejszym wieku. Cóż takiego fenomenalnego jest w tych książkach? Takie pytanie zapewne zadali sobie twórcy spektaklu „Klaps! 50 twarzy Greya” po czym postanowili stworzyć… parodię! Reżyser – John Weisgerber z przymrużeniem oka przedstawił opowieść o Greyu, a tłumaczenia na język polski dokonał Bartosz Wierzbięta.

Żona i matka (w tej roli Marta Walesiak) postanawia wysłać na weekend swoją rodzinę, aby w domowym zaciszu, przy pomocy dużej (a nawet bardzo dużej) ilości wina, napisać niepowtarzalne dzieło, będące odzwierciedleniem jej erotycznych fantazji. Kobieta kreuje postać Nataszy (Magdalena Lamperska) niczym młodszego odzwierciedlenia siebie samej. Początkowo nieśmiała i zagubiona dziewica zaczyna coraz bardziej angażować się w relację z Hughem Hansenem (Mateusz Damięcki) – przystojnym milionerem ratującym pandy. Uwodzenie dziewczyny ma na celu tylko jedno – wciągnięcie w erotyczne fantazje, których mężczyzna jest miłośnikiem.

Ascetyczna scenografia i ograniczona ilość rekwizytów to zabiegi niezwykle trafione! Gra aktorów wystarczyła, aby widz bez problemu wyobraził sobie każdą sytuację! Tym samym publiczność została w specyficzny sposób zaangażowana do pełnego włączenia się w spektakl. Odrobina wyobraźni wystarczy, aby w pełni wczuć się w to o czym opowiada aktor na scenie.

Bardzo trudno jest stworzyć dobrą parodię. Dobrą, czyli taką, która nie będzie zbyt przesadzona, bo wówczas nie będzie śmieszyła widzów, a wprowadzała ich w zażenowanie. „Klaps! 50 twarzy Greya” należy uznać za parodię fenomenalną! Dawno tak dobrze nie bawiłam się będąc w teatrze. Przejaskrawiony sposób w jaki przedstawiono fabułę powieści nie jest przesadzony, ale lekki i frywolny. Salwy śmiechu wybuchające podczas niemal każdej sceny mówią same za sobie, że podczas tego przedstawienia można się naprawdę dobrze bawić.

Kreacja bohaterów dzieje się na oczach widzów. Oto na scenę wychodzi nieśmiała Natasza i pewny siebie Huhg, a obok siedzi pisarka. To ona tworzy historię danej postaci i ona nadaje im poszczególne cechy. Przelane przez nią na kartki papieru słowa w tej samej chwili są prezentowane przez głównych bohaterów. Poza tym w spektakl zaangażowani zostają również… widzowie! Główna bohaterka dwukrotnie schodzi ze sceny, aby zadać pytania. Tym samym widzowie stają się nieodłącznym elementem tego przedstawienia. To oni, wcielając się w rolę ginekologa, muszą poradzić Nataszy na jakie zabawy w sypialni może sobie pozwolić. To również oni przypominają dziewczynie o jej braku doświadczenia w seksie.

Fenomenalna gra aktorska na najwyższym poziomie sprawia, że spektakl ogląda się z czystą przyjemnością. Ogromne brawa należą się całej trójce aktorów, również za umiejętności wokalne! Poradzili sobie wręcz perfekcyjnie. Mateusz Damięcki zmieniający stroje, a czasem nawet pozbywając się ich i prezentując swoje wdzięki był naprawdę uroczy. Bezbłędny, dokładnie przećwiczony i przemyślany każdy ruch, wprawia w zdumienie.

Teatr Polonia to marka, której widzowi przedstawiać nie trzeba. Teatr Krystyny Jandy to wiele przedstawień, które poruszają tematykę zarówno ważną, jak i aktualną. Tym razem przyszedł czas na innowacyjne podejście do erotyki i seksu, bez tabu, ale z przymrużeniem oka. „Klaps! 50 twarzy Greya” ogląda się z pełnym zainteresowaniem od pierwszej, aż po ostatnią scenę! Spektakl ten to gwarancja świetnej zabawy! Z czystym sumieniem polecam!

Joanna Ulanowicz
(joanna.ulanowicz@dlalejdis.pl)

Teatr Polonia w Warszawie, Klaps! 50 twarzy Greya
Tłumaczenie: Bartosz Wierzbięta
Reżyseria: John Weisgerber
Scenografia i kostiumy: Paulina Czernek
Światło: Paweł Szymczyk
Choreografia: Paulina Andrzejewska
Przygotowanie wokalne: Tatiana Czabańska
Asystent scenografa i kostiumologa: Małgorzata Domańska
Producent wykonawczy i asystent reżysera: Magdalena Kłosińska
Obsada: Magdalena Lamparska, Marta Walesiak, Mateusz Damięcki