Małgorzata Słoniowska

Od 1988 roku związana z Operą Wrocławską. Brała udział w ponad 120 realizacjach operowych i baletowych.

W 1992 roku rozpoczęła trwającą 13 lat współpracę z Stadttheater Görlitz i choreografem Franzem Huyerem. Artystka zaprojektowała kostiumy do ponad 30 spektakli baletowych tamtejszego teatru, m.in. do Szeherezady, Romea i Julii, Maxa und Moritza, Giselle, Alicji w Krainie Czarów oraz Piotrusia Pana.

Dla Opery Wrocławskiej zaprojektowała kostiumy m.in. do wszystkich części tetralogii R. Wagnera Pierścień Nibelunga w reżyserii Hansa-Petera Lehmanna, Parsifala R. Wagnera, Zemsty nietoperza J. Straussa, Raju utraconego K. Pendereckiego, Opowieści Hoffmanna

J. Offenbacha, Joanny d’Arc G. Verdiego. Artystka przygotowała także scenografię do Wesela Figara W.A. Mozarta, Kolonii karnej J. Bruzdowicz, superprodukcji operowej Carmen G. Bizeta (Hala Stulecia, 2005), kostiumy do Borysa Godunowa M. Musorgskiego (Hala Stulecia, 2007) oraz Balu maskowego G. Verdiego (Stadion Olimpijski, 2012).

Jest także autorką scenografii do baletów Jezioro łabędzie i Dziadek do orzechów P. Czajkowskiego, Figle szatana A. Münchheimera, S. Moniuszki i R. Augustyna, Rękopis znaleziony w Saragossie R. Augustyna, Kopciuszek J. Straussa, a także kostiumów do baletu Don Kichot L.A. Minkusa i Córka źle strzeżona F. Hérolda.

Uznanie najmłodszej publiczności przyniosły jej projekty scenografii oper dla dzieci: Czerwony Kapturek J. Pauera, Alicja w Krainie Czarów R. Chaulsa oraz Sid – wąż, który chciał śpiewać M. Foxa.

W grudniu 2011 roku przygotowała kostiumy do Pułapki Z. Krauzego (na podstawie dramatu T. Różewicza). Spektakl został uznany przez recenzentów za najlepsze przedstawienie w ramach obchodów Roku Tadeusza Różewicza.

Małgorzata Słoniowska jest także autorką scenografii do przedstawień: Bolero M. Ravela, Sylfidy F. Chopina, Królewna Śnieżka i Kot w butach B. Pawłowskiego, Trzy kroki stąd…

M. Oldfielda, Msza L. Bernsteina, Romeo i Julia oraz Kopciuszek S. Prokofiewa, Giselle A. Adama, Cyrulik sewilski G. Rossiniego, Impresario w opałach D. Cimarosy, Requiem i Rigoletto G. Verdiego, Czarodziejski flet W. A. Mozarta, Kantaty J. S. Bacha.

W 2003 roku na scenie Opery Wrocławskiej wzięła udział w spotkaniu, odbywającym się w cyklu Ewa Michnik zaprasza, poświęconym operowym rodzinom artystycznym. Wystąpiła wraz z mężem – Januszem Słoniowskim, synem – Tomaszem  i córką – Mają i  zaprezentowała niepowtarzalne kostiumy swojego autorstwa ze spektakli operowych i baletowych.

Z okazji jubileuszu 20-lecia współpracy z Operą Wrocławską kostiumy jej autorstwa wystawiane były na wystawie zatytułowanej „Kostiumeria” we wrocławskim Ratuszu.
W 2008 i 2009 roku kostiumy Małgorzaty Słoniowskiej prezentowane były na VI i VII Gali Międzynarodowego Konkursu Off Fashion w Kielcach. W grudniu 2008 roku w Centrum Scenografii Polskiej w Katowicach, w ramach ekspozycji „W przestrzeni Uniwersum / labiryncie śmierci – Inscenizacje plastyczne oper Krzysztofa Pendereckiego”, prezentowano kostiumy zaprojektowane przez artystkę do wrocławskiej inscenizacji Raju utraconego. Kostiumy autorstwa Małgorzaty Słoniowskiej do Kantaty o kawie i Kantaty chłopskiej J. S. Bacha (realizacje Opery Wrocławskiej) znajdują się w zbiorach Muzeum Śląskiego w Katowicach.

Małgorzata Słoniowska współpracowała z licznymi scenami operowymi i teatralnymi w kraju i na świecie, tworząc kostiumy i scenografie, m.in. dla Teatru Wielkiego w Łodzi (Don Pasquale i Impresario w opałach G. Donizettiego), Stadttheater Görlitz (Student żebrak K. Millöckera, Pietruszka I. Strawińskiego), Opery Lwowskiej (Straszny dwór S. Moniuszki), Opery Bałtyckiej w Gdańsku (Kawaler srebrnej róży R. Straussa), Opery Śląskiej w Bytomiu (Carmina Burana C. Orffa), Opery na Zamku w Szczecinie (Kawaler srebrnej róży R. Straussa) oraz Teatru Muzycznego w Gliwicach (Hrabina Mariza  E. Kalmana).

Artystka została odznaczona Brązowym i Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Brązowym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.

^{Fot. Opera Wrocławska
IP}