Zakręcona Olszówka

Ona zaczepia go na przystanku autobusowym. Pyta o drogę i za wszelka cenę nie pozwala mu odejść. Wie, że to jej ostatnia szansa, żeby zrealizować swój plan. Plan jest szalony, a ona totalnie zakręcona. On spieszy się na ważne spotkanie, ale zapytany przez nieznajomą „Jak dość do Domu Mody” zatrzymuje się, żeby udzielić jej wskazówek. Daje się wciągnąć w jakiś niezrozumiały dla niego dialog. Ona 40−letnia, samotna lekarka, on 31−letni przedsiębiorca, któremu udało się w życiu wybić. Ona tragicznie w nim zakochana, on żonaty, co nie przeszkadza mu zdradzać żony na każdym kroku. Dlaczego ona go zaczepia? Dlaczego go śledzi od miesiąca i zna numer telefonu do jego domu? Dlaczego on zabiera ją do firmy i chce w niej zatrudnić? Zawiązuje się między nimi intymna relacja, gdzie najpierw ona bardzo chce z nim być, a potem jest zupełnie odwrotnie.  

Edyta Olszówka w roli Mariny wypada bardzo dobrze. Rozśmiesza publiczność, to ona gra pierwsze skrzypce w tej sztuce. Udaje jej się pokazać emocjonalne rozchwianie głównej bohaterki, jej dramat, ale bez nudzenia. W gruncie rzeczy to tragiczna postać, której historia nie może skończyć się dobrze. Lesław Żurek w roli Aloszy na początku jest mało przekonujący, później trochę bardziej wyrazisty. Jego bohater jest niejednoznaczny i raczej budzi negatywne emocje. Ten duet bardzo dobrze sprawdza się na scenie, choć ona wyraźnie góruje nad nim.

Spektakl trwa bardzo krótko. Około godziny, plus przerwa. Ma się trochę wrażenie, że coś nie zostało powiedziane, choć może byłoby powiedziane o jedno słowo za dużo? Bardzo przyjemna sztuka, bardzo dobrzy aktorzy, publiczność co chwila wybuchała śmiechem − miło spędzony czas. Dla dwojga.

Aneta Olkowska
(aneta.olkowska@dlalejdis.pl)