„Bądź sobą, Pinku!” – recenzja

Nie znam rodzica, który nie chciałby, aby jego dziecko było mądre, pewne swojej wartości, mające szacunek do siebie i do innych. Uważam, że praca nad sobą – nad swoimi słabościami ale też mocnymi stronami – jest niezwykle trudna i wymaga dużego nakładu czasu i sił zarówno od rodzica, jak i od dziecka. Ja, pracę nad swoją wartością, nad postrzeganiem siebie, którą staram się kształcić w sobie, swoich dzieciach (prywatnych i szkolnych) porównuję niejednokrotnie do balansowania na linie zawieszonej gdzieś pomiędzy budynkami. Trzeba zachować idealną równowagę. Niedowartościowanie, nieumiejętność powiedzenia „nie” sprawi, że dziecko prędzej czy później z tej liny spadnie, bojąc się zrobić pewnego kroku w przód. Będzie chciało się wycofać, obrócić, uciec, a to spowoduje jego rychły upadek. Z kolei zbyt duża pewność siebie; nieustanne utwierdzanie dziecka w jego wyjątkowości często przeradza się w pychę i arogancję, a wtedy dziecko, nie zwracając uwagi na to, co dookoła niego, przeświadczone o swojej wspaniałości, zechce iść zbyt szybko i nieuważnie, w rezultacie tracąc rezon i spadając.

Praca nad sobą, swoją wartością i znaczeniem nie jest pracą domową do odrobienia w kilka chwil. To lekcja długa, żmudna, trwająca nierzadko lata; wypełniona trudnościami, pytaniami, przeszkodami i zakłóceniami. Choć ta walka może być ciężka, często nierówna, to my, rodzice i nauczyciele, mamy wsparcie w postaci mądrych książek, które mogą pomóc nam w budowaniu lepszych wersji siebie.

„Bądź sobą, Pinku!” to kolejna książeczka z bardzo cenionej przez rodziców i pedagogów serii o małym, niebieskim stworze, którego pokochały rzesze dzieci. Książeczka, co jest niezwykle istotne, opiera się na przykładach zaczerpniętych z naszej - czasem trudnej, a czasem pięknej, ale jakże nam bliskiej – codzienności. Jest to niezwykle istotne dla młodego człowieka, który uczy się, zdobywając wiedzę oraz doświadczenie przez obserwację najbliższego środowiska. Autorki nie szukają jakiś abstrakcyjnych przykładów, ale odwołują się do tego, co każde dziecko zna i przeżywa. Autorki w prostych słowach i dziecięcych sformułowaniach, posługując się czytelnymi sytuacjami, przekazują cenną wiedzę o wartości dziecka i o tym, jak ważna jest dbałość o swój – szeroko pojęty – dobrostan.

Książeczka składa się z 16 niedługich rozdziałów, w sam raz dla przedszkolaków i nieco większych dzieciaczków, które mówią m.in. o stawaniu w swojej obronie, o tym, że trzeba czasami umieć powiedzieć „nie”, o nakreślaniu granic, o nieprzejmowaniu się opiniami innych, a także umiejętności odpuszczania bez wyrzutów sumienia.

„Bądź sobą, Pinku” jest prowadzona w konwencji rozmów pomiędzy Pinkiem a rodzicem (lub innym dorosłym). Dialogi te prowadzone są w taki sposób, że naprowadzają stworka na znalezienie właściwego wyjścia z sytuacji, w której się znalazł, oraz na wyciągnięcie z niej właściwych wniosków. Próżno szukać w tej książce moralizatorstwa, pouczania, narzucania rozwiązań ze strony dorosłych. Jest za to błądzenie, tak ważne w procesie podejmowania właściwych decyzji, cierpliwość i akceptacja.

Myślę, że zarówno wierzący jak i niewierzący znają modlitwę o pogodę ducha, której słowa są przypisywane Markowi Aureliuszowi: „Boże użycz mi pogody ducha,/ Abym godził się z tym, czego nie mogę zmienić/ Odwagi, abym zmieniał to, co mogę zmienić/ I mądrości, abym odróżniał jedno od drugiego”. Książka „Bądź sobą, Pinku!” jest utrzymana właśnie w duchu tych słów. Pozwala zmieniać siebie, dodaje odwagi, ale też daje przyzwolenie na odpuszczenie czegoś i zaakceptowanie sytuacji, której żadnymi siłami nie możemy zmienić. Polecam z całego serca!

Anna Stasiuk
(anna.stasiuk@dlalejdis.pl)

Urszula Młodnicka, Agnieszka Waligóra, „Bądź sobą, Pinku!”, Sensus, Gliwice, 2023.