„Ja, Tamara” - recenzja

Jakiś czas temu nakładem wydawnictwa Zysk i S-ka ukazała się licząca ponad 550 stron powieść historyczna o legendzie i ikonie sztuki - Tamarze Łempickiej. Książkę napisał Grzegorz Musiał - pisarz, lekarz, tłumacz, poeta. Dzięki jego zainteresowaniu osobą i twórczością autorki takich obrazów jak: „Tamara w zielonym Bugatti”, „Adam i Ewa”, „Kobieta z gołębiem”, w ręce czytelników trafiła publikacja przybliżająca bardzo wiele ciekawych faktów z życia wybitnej malarki, utwór, który z powodzeniem nazwać można swego rodzaju portretem literackim Tamary Łempickiej.

Sięgając po: „Ja, Tamara” warto mieć świadomość, że Grzegorz Musiał wykreował swoim piórem pamiętnik artystki. Dzięki temu zabiegowi literackiemu,  czytelnikom o różnych aspektach i szczegółach swojego życia opowiada osobiście Tamara - kobieta naprawdę nietuzinkowa. Nic więc dziwnego, że „Ja, Tamara” to książka, która intryguje, wciąga, zapada w pamięć i pobudza do refleksji i jak sama bohaterka: nieustannie robi wrażenie.

Jak pisze w  zamieszczonej na końcu książki recenzji, Krzysztof Ćwikliński, krytyk literacki, filmowy i poeta: „Powieść Grzegorza Musiała (...) trzeba sobie dawkować, by swym bogactwem nie uderzyła do głowy i nie zwaliła z nóg, jest nie tylko powieścią o fenomenie Tamary Łempickiej, jej pasji życia, ekstazie i udręce. To także portret czasu i sąd nad minionym stuleciem. To także powieść o sztuce w ogóle, mocna, niepokojąca, jedyna  w swoim rodzaju”.

Sięgając po publikację wydawnictwa Zysk i S-ka, zagłębiamy się w powieść wielowątkową, spójną i wiarygodną, utwór bardzo klimatyczny, powieść z dobrze oddanym historycznym tłem politycznym, społecznym, obyczajowym, kulturowym, powieść opisującą losy Tamary do 1939 roku. Lektura pozwala poznać różne doświadczenia życiowe i cechy głównej bohaterki, a zarazem odbyć podróż w czasie do miejsc, które odwiedzała i w których mieszkała malarka. Ludzie, miejsca, sztuka, wybory, wielki świat i ona - przykuwająca uwagę otoczenia piękna, oryginalna,  charakterna, pełna sprzeczności i pasji; kobieta pragnąca żyć po swojemu, wbrew obowiązującym konwenansom i stereotypom; kobieta, obok której trudno  przejść obojętnie. Jest więc w książce Grzegorza Musiała o czym czytać.  „Ja, Tamara” to jedna  z tych powieści, których treść i wymowa wzbudzają w czytelniku bardzo wiele myśli i emocji. Polecam.

Iwona Trojan
(iwona.trojan@dlalejdis.pl)

Grzegorz Musiał, "Ja, Tamara", wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań, 2022