„W sieci złudzeń” – recenzja

Na wstępie recenzji pragnę wyjaśnić dobór użytego w leadzie słowa „przerażająca”. Bo czy aby na pewno historia ukazana w nowej na polskim rynku powieści Joyce Maynard jest „przerażająca”? Zdecydowanie nie. Przerażające jest w niej jednak to, jak realistycznie brzmi. Kiedy nad wydarzeniami przedstawionymi przez autorkę zastanowimy się dłużej, odkryjemy, że na całym świecie podobne rzeczy mają miejsce każdego dnia.

Koneksje, nadużywanie władzy, przywileje ludzi bogatych i sprawiedliwość w wydaniu „po znajomości” – oto główny temat powieści „W sieci złudzeń”. Jego potęgę podkreśla dobór bohaterów: z jednej strony mamy zagubioną kobietę, która straciła i próbuje odzyskać syna, z drugiej na pozór idealne małżeństwo opływające w bogactwa. Gdyby miało dojść do walki – wydarzeń nie zdradzę! – już na wstępie moglibyśmy orzec, kto ją wygra.

Fabuła książki jest jedną wielką grą pozorów, o czym przekona się każdy, kto poświęci jej uwagę i przeczyta do końca. Co zresztą wcale nie jest trudne, gdyż powieść Maynard wciąga i zanim się obejrzymy, ściskamy między palcami ostatnie strony.

„W sieci złudzeń” nie jest pierwszą powieścią amerykańskiej pisarki, ani też jedyną przetłumaczoną na język polski. Bardzo mnie ów fakt cieszy, bo po zakończeniu lektury jestem spragniona poznać autorkę lepiej. Cenię pisarzy, którzy tworzą treści ciekawe, a przy tym bezbłędne pod względem językowym (tu ukłon należy się również tłumaczce – Monice Wiśniewskiej).

Jedyna rzecz, której nie rozumiem, a która leży po stronie wydawnictwa, to dobór okładek. Powieści Maynard wyglądają jak tanie czytadełko z kiosku, po które warto sięgnąć tylko w wypadku skrajnej nudy. Szkoda, bo na pewno paru potencjalnych miłośników książki na tym stracą. 

Olga Kublik
(olga.kublik@dlalejdis.pl)

Joyce Maynard, W sieci złudzeń, Warszawa, Muza, 2017