RTG punktowe zęba to badanie obrazowe z wykorzystaniem promieniowania radiologicznego. Jest najczęstszą metodą obrazowania używaną w gabinetach dentystycznych. Pozwala na ocenę stanu pojedynczego zęba i znajdujących się wokół niego struktur zewnętrznych. Mimo że skupia się na konkretnym zębie, to z reguły zdjęcie obejmuje znajdujące się obok trzy zęby wraz z korzeniami, koronami i kością.
RTG punktowe ma wiele wskazań do wykonania. Wśród najczęstszych wymienia się: planowanie ekstrakcji zęba, leczenie próchnicy, leczenie kanałowe, leczenie stanów zapalnych miazgi zęba lub tkanek okołowierzchołkowych.
Tomografia komputerowa to metoda obrazowania wykorzystująca takie samo promieniowanie jak w przypadku RTG. Pozwala jednak na uzyskanie trójwymiarowego obrazu analizowanych struktur. Niestety to specjalistyczne badanie wiąże się z dość wysokimi kosztami i długim czasem trwania, dlatego w stomatologii wykorzystywana jest coraz częściej CBCT. Pod tym skrótem kryje się tomografia wiązki stożkowej, która pozwala na zminimalizowanie dawki promieniowania i skrócenie czasu trwania samego badania. Zwyczajowo tę metodę określa się jako pantomogram 3D. Badaniem można objąć od kilku zębów aż po całą twarzoczaszkę.
Tomografia szczęki wykorzystywana jest w różnych zabiegach stomatologicznych z zakresu periodontologii (choroby dziąseł i błony śluzowej), chirurgii szczękowej i ortognatyki, endodoncji (w przypadkach bardziej skomplikowanych i złożonych zabiegów, np. nietypowego przebiegu kanału zębowego), w leczeniu zaburzeń rozwojowych w obszarze czaszki, implantologii (np. do mocowania mostów, stałych protez) oraz ortodoncji.
Zdjęcie pantomograficzne zwyczajowo określane jest jako pantomogram. Do wykonania go również wykorzystuje się promieniowanie rentgenowskie. To zdjęcie płaskie, które uwidacznia duże pole. Badanie pozwala na zobrazowanie zębów, szczęki i żuchwy, większej części zatoki szczękowej, podniebienia twardego i stawów skroniowo-żuchwowych.
Zdjęcie pantomograficzne ma wiele zastosowań. Wykonywane jest m.in. podczas planowania leczenia próchnicy, ekstrakcji zęba, zapaleń przyzębia, leczenia ortodontycznego lub protetycznego, leczenia kamicy ślinianek (tworzenie się złogów przy nieprawidłowym procesie wytwarzania śliny). Wykorzystuje się je też do oceny stanu uzębienia, efektów i przebiegu leczenia, kontroli rozwoju uzębienia u dzieci, kontroli po przebytym urazie szczęki lub żuchwy, a także wykluczenia stanów zapalnych.
RTG cefalometryczne to kolejny rodzaj badania wykorzystującego promieniowanie radiologiczne. Można je wykonywać w trzech różnych projekcjach – tylno-przedniej, osiowej i bocznej. Umożliwia ono zobrazowanie twarzowej części czaszki (tkanek miękkich i struktur kostnych), zatok przynosowych, podniebienia twardego.
RTG cefalometryczne wykorzystywane jest szczególnie w ortodoncji. Wykonuje się je w celu oceny wzrostu części twarzowej czaszki, wieku kostnego i jego pomiarów, diagnostyki wad zgryzu oraz wad rozwojowych czaszki, leczenia ortodontyczne i planowania zabiegów ortodontycznych.