Taneczna mapa świata

To przede wszystkim sztuka sama w sobie – wyraża emocje, opowiada historie, kusi. W niektórych państwach liczy się technika, a w innych tancerze stawiają na spontaniczność i improwizację.

Egipt: taniec brzucha
Ruchy są pełne gracji i harmonii, w ruchu są biodra, klatka piersiowa oraz  ruchy rąk, zwłaszcza nadgarstki. Charakterystycznym elementem jest tzw. shimmy - ruch bioder, który wprowadza ciało tancerki w drżenie. Ruchy i figury są różne, zależnie od kraju, w którym taniec jest wykonywany. Zazwyczaj nie ma ściśle określonych reguł, dlatego dopuszczalna jest improwizacja sceniczna. Poza samym tańcem, istotne jest także ubranie tancerki. Zwykle składa się z pięknych i bogato zdobionych strojów, na które składane są staniki, szerokie zwiewne spódnice oraz chusty.

Hiszpania: flamenco
Wpisany jest na Listę Niematerialnego Dziedzictwa UNESCO, stanowi mieszankę różnych kultur, w tym m.in. perskiej, arabskiej, żydowskiej i bałkańskiej. Wywodzi się z Andaluzji i jest silnie związane z cygańskim folklorem. Można je tańczyć solo, w duecie, jak również grupowo i za każdym razem podnosi ciśnienie. Każdy taneczny wykon opowiada odrębną historię, która bez oprawy muzycznej i wizualnej (strój) nie pobudzałby wyobraźni. Dodatkowymi akcesoriami są wielkie czerwone kwiaty, czy koronkowe wachlarze mają za zadanie pobudzać zmysły, kusić i jednocześnie zachwycać.

Brazylia: samba
Nazywana wizytówką Brazylii, kojarzona przede wszystkim z karnawałem w Rio de Janerio. Cechą charakterystyczną są dynamiczne i zmysłowe ruchy bioder, wykonywany solo lub w duecie. Samba nazywana jest tańcem kochanków, bo zawiera silne pokłady intymnych ruchów i gestów, wyrażających niekiedy bardzo śmiałe uczucia. Również stroje tancerzy przyspieszają bicie serca, gdyż więcej odsłaniają niż zakrywają. Poza tym zachwycają swoimi kolorowymi akcentami, najczęściej wielkimi pióropuszami.

Argentyna: tango
Powstał na przedmieściach Buenos Aires, tańczony przede wszystkim przez ludzi biednych, marzących o lepszym życiu i pragnących zatracić się w tańcu i zapomnieć o wszechotaczającym smutku i nędzy. Bazuje na uwodzicielskiej intymności i improwizacji między kobietą a mężczyzną. W 2009 roku tango (zarówno taniec jak i muzyka) zostało wpisane na Listę Niematerialnego Dziedzictwa UNESCO.

Kuba: salsa
Korzenie salsy sięgają lat 40-tych XX wieku. Tańczona w barach i na ulicach, od początku miała charakter szalonej zabawy, która miała na celu flirt z partnerem. Podział ról jest wyraźnie określony: kobieta w tańcu jest kusicielką, zaś mężczyzna zdecydowanym macho. Charakteryzuje się skomplikowanymi zaleceniami rąk partnerów, lekko pochyloną postawą z ugiętymi kolanami oraz mocnymi i rozkołysanymi biodrami partnerów. Dzięki temu taniec wydaje się być nie tylko zmysłowy, ale także bardzo żywiołowy.

Klaudia Kwiatkowska
(klaudia.kwiatkowska@dlalejdis.pl)

^{Fot. pixabay.com}