Wystawa: Z drugiej strony rzeczy. Polski dizajn po roku 1989 - relacja

Ekspozycja krakowskiego muzeum przybliża odwiedzającym wzornictwo polskie ostatnich trzech dekad, rozumiane nie tylko jako: „zaspokajanie potrzeb rynkowych, ale również jako działania kulturotwórcze”. Różnorodne eksponaty (jest ich ponad 160) obrazują nie tylko typowo konsumpcyjny dizajn, ale również wzornictwo eksperymentalne czy prospołeczne. Wystawa przypomina o tym, że dizajn może być zarówno narzędziem pracy artystycznej, komentarzem do otaczającej nas rzeczywistości, aktem sprzeciwu, jak i żartem czy też efektem namysłu nad niepokojącymi człowieka wydarzeniami. Wystawa: „Z drugiej strony rzeczy. Polski dizajn po roku 1989” pozwala odbiorcy prześledzić, jak zmieniało się wzornictwo nad Wisłą w ciągu minionych trzech dekad, jak odnajdywali się projektanci w nowej, pokomunistycznej rzeczywistości, jak ewoluowały potrzeby Polaków, jak Polacy oswajali słowo: dizajn, jak przeszłość, lokalność, ludowość wpływały na projektowanie różnych towarów. Wystawa przypomina również odwiedzającym, że zwyczajne z pozoru przedmioty codziennego użytku, mogą wyglądać naprawdę pięknie, oryginalnie, zaskakująco, uniwersalnie, niecodziennie itp. Prezentowane obiekty przykuwają uwagę, zadziwiają, cieszą oko, wywołują uczucie dumy narodowej (Polak potrafi).

Jest co na wystawie w Gmachu Głównym Muzeum Narodowego w Krakowie oglądać. W poszczególnych salach wystawienniczych umieszczono m.in. różnorakie meble (krzesła, siedziska, fotele, leżanki), zabawki, porcelanę, przedmioty użytkowe. Warto na pewno zwrócić uwagę na dywan Mohohej!/DIA zaprojektowany w 2005 roku, wykonany z australijskiej wełny, kojarzący się z ludowymi wycinankami, stołek z trzciny znad Zalewu Wiślańskiego, talerz Fan-Fan Tulipan, krzesło Comma zaprojektowane w 2007 roku przez Renatę Kalarus, naczynia otoczaki, serwis kawowo-obiadowy Dominika z ciekawymi uchwytami, fotel Boxx projektu Marka Gawlika, stołek Ribbon, kieliszki Łatka, dywan Pasanka. Trudno oderwać wzrok także od Musiconu (instrumentu edukacyjnego dla dzieci), lampy cebuli XXL, fotela Comfee zaprojektowanego w 2006 roku, wazonów z serii AutoOko, szolki (naczynia porcelanowego do picia kawy). Kusi, by przystanąć w muzeum ponadto przy dizajnerskim żarcie Kariny Marusińskiej z 2008 roku, charakterystycznych Misach ogryzkach, koszyku zakupowym dla osób na wózkach, budce lęgowej dla jerzyków, zabawce Żabie, zabawce Bączku, urnach papierowych służących do pochówków na morzu, sygnalizatorze drogowym, głosowym komunikatorze podwodnym i wielu innych eksponatach. Uwagę w jednej z sal przykuwa sporych rozmiarów ekran, na którym obejrzeć można m.in. tramwaj Krakowiak, pociąg Impuls II, wózek widłowy, szybowiec akrobacyjny czy jacht Delphia.

Oblicza polskiego dizajnu ukazane na wystawie spodobać się powinny nawet tym, którzy nie interesują się szczególnie tą tematyką oraz rzadko przekraczają progi placówek muzealnych. Polecam.

Iwona Trojan
(iwona.trojan@dlalejdis.pl)

^{Fot. mnk.pl}