Gros z nich zapewne wie, że nadmiar soli kuchennej, czy inaczej zwanej warzonej, może powodować powstawanie chorób tzw. cywilizacyjnych - problemów z sercem, nadciśnienie tętnicze, zatrzymywanie wody w organizmie, zwiększanie ryzyka wystąpienia osteoporozy, itd. Ich przyczyną jest duża zawartość sodu w tej soli. Dzienna dawka soli kuchennej nie powinna przekroczyć płaskiej łyżeczki od herbaty, czyli mniej więcej 4-6 g.
Zwykłą sól można śmiało zastąpić innymi jej rodzajami, o lepszych właściwościach dla ludzkiego organizmu.
Sól morska
Powstaje w procesie odparowania wody morskiej pobranej z dna mórz i oceanów. Jest prawdziwą kopalnią składników aktywnych. Ze względu na to, że nie jest oczyszczana, zawiera prawie wszystkie pierwiastki występujące na ziemi, mnóstwo mikroelementów i zdecydowanie mniej sodu niż sól kuchenna. Sól morska ma jeszcze jedną przewagę nad kuchenną, w niej naturalnie występuje jod, nie musi być on specjalnie dodawany, jak w tej drugiej. Dzienna zalecana dawka spożycia tej soli wynosi ok. 5 g. Najlepszego gatunku sól morska to taka, która w składzie zawiera nie więcej niż 30% chlorku sodu.
Sól himalajska
Wydobywana jest w naturalny sposób na głębokości 400-600 m w Himalajach. Jest to najczystsza postać soli, ponieważ jest ona pozostałością pierwotnych mórz wysuszonych słońcem. W wyniku obecności w niej ponad 80 mikro- i makroelementów zyskała delikatny różowy kolor. Jest najzdrowszą postacią soli, spożywając ją można uzupełnić niedobory składników aktywnych w codziennej diecie. Ponadto nie jest zanieczyszczona metalami ciężkimi, nie jest produktem rafinowanym i nie jest wzbogacana chemicznie.
Sól hawajska
Ma charakterystyczne czerwone zabarwianie. Alaea Hawaiian Sea Salt, bo tak się nazywa, to sól morska z wyspy Malokai na Pacyfiku wymieszana z iłowym pyłem wulkanicznym. Sól hawajska ma ciekawy, wyrazisty smak, jest jakby delikatnie musująca. Zawiera spore ilości tlenku żelaza, wapnia i magnezu. Istnieje również jej różowa i czarna, zawierająca tlenek węgla, odmiana.
Sól indyjska Kala Namak
O szaroczarnym, bądź czarnym kolorze i ostrym, słonym, dymnym posmaku. Składa się głównie z chlorku sodu, ale zawiera także siarczek żelaza i siarkowodór. Mimo iż ten ostatni jest toksyczny dla ludzi, w soli indyjskiej występuje w tak małym stężeniu, że nie stanowi żadnego zagrożenia dla zdrowia czy życia. W medycynie ajuwerdyjskiej Kala Namak uznawana jest za przyprawę o chłodzącym działaniu, a stosowana jest, jako remedium na wzdęcia i zgagę.
Zaproponowane zamienniki soli przewyższają ceną sól kuchenną. Jednak używając ich na co dzień sprawimy, że potrawy z nimi przygotowane będą zdecydowanie zdrowsze.
Anna Pytel
(anna.pytel@dlalejdis.pl)
Fot. pixabay.com