Bulion do zadań specjalnych
Badania potwierdzają, że buliony są przede wszystkim źródłem dobrze przyswajalnych składników odżywczych i minerałów, a także kolagenu - unikalnego białka, którego z wiekiem zaczyna nam brakować. Ich zdrowotne właściwości znane są od stuleci. Długo gotowane buliony z kości, mięs i warzyw, z dodatkiem przypraw i ziół podawano długo przed wynalezieniem penicyliny chorym na ciężkie infekcje bakteryjne. Również osobom wycieńczonym i kobietom w połogu pomagały odzyskać siły. Na dalekim wschodzie gotowane przez wiele dni wywary uważane były zaś za panaceum na wszelkie problemy zdrowotne. Również teraz zachwalamy prozdrowotne właściwości bulionów, które skutecznie pomagają w leczeniu przeziębienia.
Długo gotowane warzywa na kościach zawierają wiele cennych składników, które pozytywnie wpływają na organizm:
- Przede wszystkim kolagen, zwany białkiem młodości, bo wzmacnia skórę, likwiduje zmarszczki, łagodzi zwiotczenia i rozstępy, poprawia też stan kości i stawów.
- Powstała z kolagenu żelatyna zawiera glicynę, aminokwas hamujący stany zapalne i poprawiający tzw. wrażliwość insulinową komórek, co zapobiega insulinoodporności. Łagodzi też objawy chorób autoimmunologicznych i stabilizuje śluzówkę jelit.
- Buliony zawierają cenne minerały, np. łatwo przyswajalny wapń, fosfor, magnez, jod.
- Prawdziwą skarbnicą składników odżywczych jest szpik - galaretowata substancja znajdująca się w samym środku kości - zawiera między innymi żelazo, witaminę A i alkiloglicerole (związki antyrakowe i wzmacniające odporność).
Rozróżnia się dwa rodzaje bulionów: podstawowe i wykwintne. Te pierwsze to wywary z kości kurczaka, indyka, wołowiny, a także szkieletów rybnych, które stanowią bazę diety bulionowej. Przyrządza się je podobnie, ale róznią się głównie dodatkami i czasem gotowania. Na bazie bulionów podstawowych możemy stworzyć ich rozmaite wersje smakowe, w zależności od upodobań i nawyków żywieniowych. Tu decydują przyprawy i dodatki.
Klaudia Kwiatkowska
(klaudia.kwiatkowska@dlalejdis.pl)
Fot. freepik.com