„Kobieta w biegu” – recenzja

Matka, żona, kobieta czynna zawodowo, prowadząca portal internetowy, biegaczka – ultramaratonka, pisarka – „taaak!” – „chciałoby się pomyśleć – „takie rzeczy to tylko w bajkach”. Ale ta „bajka” jest, istnieje naprawdę, a na imię jej Katarzyna Żbikowska-Jusis.

„Kobieta w biegu” jest jej debiutancką książką. Książką, która pokazuje, jak mimo wszystko, złych i dobrych chwil można kochać swoją pasję i jak sprawnie można łączyć ją z innymi aspektami życia, by czuć się spełnionym, szczęśliwym człowiekiem. Jest to książka o bieganiu, rodzinie, miłości i partnerstwie, o tym, że znalezienie swojej drogi w życiu wymaga czasu, ale wystarczy chcieć jej szukać i nie poddawać się przeciwnościom.

Katarzyna Żbikowska-Jusis opowiada w niej o sobie, o latach spędzonych w Stanach Zjednoczonych, o pierwszych biegowych krokach na bieżni, o tym jak zaczęła w niej kiełkować miłość do biegania, bo biegania w książce jest bardzo dużo. Od opowieści o początkach, przynależności do sportowej drużyny, po pierwsze starty w zawodach, życiówki, a skończywszy na ultramaratońskich biegach górskich.

Niemal każdy czytelnik znajdzie tu coś dla siebie. Osoba, która z bieganiem nie ma nic wspólnego, może znaleźć motywację, może zobaczyć jak pasja zmieniła Kasię, nie tylko fizycznie, ale jak wpłynęła na jej psychikę. Ktoś, kto próbował biegać, bądź biegacz początkujący znajdzie tu wiele cennych wskazówek. Jak biegać, jak zacząć i jakich błędów nie popełniać. Kasia wielokrotnie wspomina w książce o tym, że wszystko się da, że wymówki „kiepska pogoda”, „brak czasu”, „brak kondycji” da się pokonać, a korzyści z rozpoczęcia i trwania w przyjaźni z bieganiem wylicza niemal na każdej stronie. Biegacze amatorzy, ale bardziej zaawansowani też znajdą w „Kobiecie w biegu” coś dla siebie: ciekawe historie, inspirujące opowieści o udziale w różnego rodzaju biegach, szczere do bólu doświadczenia.

Tak, bo ta książka jest na wskroś szczera i to chyba sprawia, że jest taka prawdziwa. Owszem pokazana w niej została pasja autorki, to jak umiejętnie (chodź sama podkreśla z ogromną pomocą rodziny) realizuje się w każdej płaszczyźnie swojego życia, ale nie brakuje tu też fragmentów, w których przeczytamy o depresji, objadaniu się, zwątpieniu, braku wiary w siebie i jednym wielkim bólu. Katarzyna Żbikowska-Jusis nie koloryzuje i nie ubarwia. Pokazuje jak naprawdę wygląda życie biegacza amatora z ambicjami, z jakimi problemami musi się zmagać, co spotyka go na biegowej drodze. Dużo mówi o mega energii po biegu, o mocy endrofin, dla równowagi dodając prawdę o tym, że nie zawsze pędzi na trening z wielką chęcią, że nie raz zdarzało jej się chcieć zejść z trasy biegu i nadzwyczajnie się poddać. Fajnie jest przeczytać, że nie ma co ukrywać, lekko nie jest, jest ból, są łzy, nie raz poczucie winy, ale satysfakcja, wspomnienia, pewność siebie, jaką nabywa się z podążaniem za swoją pasją wynagradza wszystkie trudy.

Autorka „Kobiety w biegu” podobnie jak ja sama wyznaje zasadę umiaru we wszystkim. Równowagi w trenowaniu (bo nie wyjście na bieganie nie jest dramatem i powodem do samobiczowania), w diecie (tak ona też zje coś, co jest średnio zdrowe) w życiu osobistym i rodzinnym (nie każda kobieta by być dobrą matką i żoną musi być cierpiętnicą), a także zawodowym. I taką równowagę promuje ta książka.

Chodź „Kobieta w biegu” jest napisana przez kobietę, nie jest książką skierowaną stricte do kobiet. To opowieść o pasji i każdy mężczyzna, czy kobieta, biegacz, czy kanapowiec, znajdzie w niej coś dla siebie. Szczerze, to mam nadzieję, że każdy, kto przeczyta książkę Katarzyny Żbikowskiej-Jusis zrozumie, że jeśli ma w życiu pasję, jakąkolwiek, powinien ją pielęgnować, a jeśli jej nie ma, może bieganie stanie się dla niego ścieżką do odnalezienia radości w życiu.

Anna Pytel
(anna.pytel@dlalejdis.pl)

Katarzyna Żbikowska-Jusis, Kobieta w biegu, Galaktyka, Łódź 2015