„Nędznicy. Tom 2” – recenzja

Drugi tom „Nędzników” to nie tylko powtórne spotkanie z Jeanem Valjeanem i Kozetą, bohaterami poprzedniego tomu, ale przede wszystkim poznanie nowych. Historia zaczyna się od przedstawiania rodziny Jondrette, matki, ojca i ich córek Eponiny i Anzelmy. Ich sąsiadem jest Mariusz Pontmercy, ubogi student, zakochany w nieznajomej spotkanej w Ogrodzie Luksemburskim. Młodzieniec ten dołącza do powstania wraz z pewnym dzieckiem o imieniu Gavroche. Chłopiec staje się symbolem walki. Walki z nędzą i wykluczeniem. Fabuła została ułożona po mistrzowsku i losy wszystkich poznanych dotychczas bohaterów nieustannie się przecinają, tworząc nowe, coraz ciekawsze wątki.

Trudno znaleźć drugą powieść, która porusza tyle kwestii społecznych i oddaje tak dosadnie nierówności klasowe. Dodatkowo autor obrazuje wygląd społeczeństwa francuskiego w XIX wieku – toczącego się w nim życia i wyzwań stawianych przed mieszkańcami. Fabuła zawiera charakterystykę rojalistów i republikanów, których poglądy reprezentują poszczególni bohaterowie książki. Opowieść wzbogacają filozoficzne przemyślenia autora prezentujące jego poglądy i opisy ważnych wydarzeń historycznych, które prawdopodobnie dzięki temu, że wydanie wydawnictwa MG jest wersją skróconą, nie przytłaczają.

„Nędznicy” to pięcioczęściowa powieść, która została ukazana w dwóch tomach; dwie części znajdują się w tomie pierwszym, trzy kolejne części w tomie drugim. Drugi tom kończy całą historię i nie odstaje pod żadnym względem od tomu pierwszego. Polecam sięgnąć po tę ponadczasową opowieść, zwłaszcza w nowym, pięknym wydaniu.

Emilia Ogrodzińska
(emilia.ogrodzinska@dlalejdis.pl)

Victor Hugo „Nędznicy. Tom 2”, Wydawnictwo MG, Kraków 2022