Pierwszy taniec na weselu – tak czy nie?

Twój dzień, Twoje decyzje

Odpowiedź powinna być prosta – jeśli nie chcesz czegoś robić, zwyczajnie tego nie rób. Jeśli chcesz – śmiało, zatańcz z mężem walca, sambę czy cokolwiek innego przyjdzie Wam do głowy. Ale jeśli nie masz na to ochoty, nie musisz zmuszać się i udawać, że jest to moment, na który tak długo czekałaś.

Ślub i wesele to dzień, który powinien kojarzyć się z miłością dwojga ludzi oraz ich spełnieniem. Czy sztuczne uśmiechy, wyćwiczone kroki i taniec pod czujnym okiem oceniających obserwatorów, to zawsze musi być część zabawy?

Piękno pierwszego tańca

Pierwszy taniec to wbrew pozorom bardzo piękny zwyczaj. To nie tylko moment, w którym gospodarze rozpoczynają świętowanie, zapraszając gości do wspólnej zabawy. To również cudowna chwila między mężem i żoną – symbolizująca początek ich wspólnej drogi, będąca intymnym i radosnym przeżyciem, które zbliża zakochanych. Dlaczego więc tej chwili towarzyszy tak wiele negatywnych emocji?

Bo oprócz tego, że jest to piękne wydarzenie, bywa również niezwykle przytłaczające.

Czemu pierwszy taniec może przerażać?

Dzieje się tak przede wszystkim przez całą jego otoczkę oraz sposób, w jaki zaczęliśmy go postrzegać przez ostatnie lata. Jako coś koniecznego, co powinno wyróżnić parę od pozostałych nowożeńców.

Dlatego pierwszemu tańcowi towarzyszy zwykle stres przed wystąpieniem przed publicznością, obawa przed pomyłką oraz strach przed oceną i wyśmianiem. Prawie tak, jakbyśmy znowu byli w szkole i wychodzili na scenę podczas kolejnego przedstawienia z okazji świąt. Ale nie jesteśmy już dziećmi, a od tego, jak wypadniemy, nie zależy nasza ocena z muzyki. Po co więc sobie to robić?

Pierwszy taniec dla profesjonalistów

Jeszcze kilkadziesiąt lat temu pierwszy taniec był o wiele mniej skomplikowany. Pary wychodziły na parkiet i tańczyły do wybranej piosenki bez wcześniejszych przygotowań – z radością tańcząc z ukochaną osobą w towarzystwie najbliższych. Nie było wówczas mowy o kursach tańca, układach przygotowywanych specjalnie dla nowożeńców, konfetti czy balonów, rzucanych na parkiet w momencie wielkiego finału tańca.

Teraz każde wesele to nowy pomysł na taniec o skomplikowanym układzie. Im trudniejsze kroki, tym cały występ wydaje się ciekawszy w oczach widzów. Co druga para porównuje się do swoich przyjaciół, tańczących lepiej, szybciej, subtelniej. Co drugi gość szepcze na ucho towarzyszom, że para młoda „jakaś taka spięta, nie rytmiczna i chyba właśnie się pomyliła!”. A czy to o to chodzi podczas wesela? O występ przed wymagającą publicznością, czy o bliskość dwojga ludzi, złączonych ze sobą w pierwszym, wspólnym tańcu?

Ale co powiedzą ludzie?

I chociaż prawdopodobnie większość młodych par najchętniej uniknęłaby pierwszego tańca, nadal jest to temat tabu owinięty obawą przed tym „co ludzie powiedzą”. Bo przecież pierwszy taniec to tradycja, to najważniejszy element wesela, to znak do rozpoczęcia zabawy. Jak możesz nie chcieć zatańczyć ze swoją drugą połówką? Przecież bez tego nie ma wesela!

Na nic się wtedy zdają tłumaczenia i wyrażanie własnych myśli, emocji i obaw. Te osoby, dla których pierwszy taniec jest tak ważny, mają szansę zatańczyć go na swoim weselu. A pary, które robią to bo muszą, bo wypada, powinny jeszcze raz zastanowić się dla kogo to robią.

Bo chociaż mówi się, że wesele to impreza dla gości, to nie może być całkowicie prawda. Wesele to święto Waszego ślubu – przeżyjcie go tak, jak tego pragniecie. Nie tak, jak mówią Wam inni.

Aleksandra Kowal
(aleksandra.kowal@dlalejdis.pl)

^{Fot. freepik.com}