Dogoterapia, zwana też kynoterapią, opiera się na uczestnictwie czworonoga w procesie terapii. Psy terapeutyczne same z siebie wyróżniają się łagodnym usposobieniem, chęcią do kontaktu z ludźmi i posłuszeństwem, a oprócz tego mają ukończone specjalne szkolenie. Za cel dogoterapii uznaje się poprawę stanu zdrowia pacjenta, która następuje po zbudowaniu więzi ze zwierzęciem.
Psy przeznaczone do dogoterapii wspierają pacjentów z niepełnosprawnością ruchową i intelektualną. Towarzystwo tych zwierząt wspomaga również terapię zespołu stresu pourazowego, zaburzeń lękowych, choroby Alzheimera, porażenia mózgowego, depresji, zespołu Downa czy zaburzeń ze spektrum autyzmu. Terapia z psem pozwala pacjentowi się zrelaksować i wyciszyć emocje. Kynoterapia oprócz samego wspierania procesu terapii właściwej, uczy także okazywania uczuć i nawiązywania relacji. Zajęcia z dogoterapii prowadzi się najczęściej w placówkach przeznaczonych dla dzieci oraz w domach dla seniorów.
Kontakt z psem redukuje poziom lęku i stresu. Obniża się wówczas poziom kortyzolu, a poziom oksytocyny wzrasta. Spędzanie czasu w towarzystwie czworonoga, głaskanie go, a nawet samo patrzenie na niego wywołuje u człowieka reakcje uspokajające. Jak wiadomo, pies łagodzi obyczaje, dzięki czemu pacjent odczuwa mniejsze napięcie w ciele. Szczególnie istotne znaczenie ma to u osób cierpiących na depresję oraz stany lękowe.
Kontakt ze zwierzęcym terapeutą przyczynia się do poprawy samopoczucia pacjenta. Dzięki samej obecności psa, a także jego bezwarunkowej miłości i akceptacji wzrasta u człowieka poczucie własnej wartości i poprawia się nastrój. Ma to szczególne znaczenie w przypadku osób samotnych oraz zmagających się z niską samooceną. Relacja z psem wyzwala pozytywne emocje, a na twarzy pacjenta pojawia się uśmiech.
Obecność psa stanowi wsparcie w rehabilitacji. Zwierzę motywuje pacjenta do wykonywania często nieprzyjemnych ćwiczeń, co stanowi nieocenioną pomoc w terapii osób po urazach i udarach. Dzięki czworonogowi pacjent jest w stanie bardziej zaangażować się w proces fizjoterapii, dzięki czemu proces powrotu do zdrowia może zostać przyspieszony.
Dzięki kontaktowi z psem terapeutycznym pacjent na nowo uczy się nawiązywania kontaktów międzyludzkich. Jest to szczególnie ważne w przypadku osób, które na co dzień są odizolowane od społeczeństwa ze względu na swój stan zdrowia. Aktywności podejmowane przez pacjenta wraz z psem, jak spacer czy wspólna zabawa, prowadzą do nawiązywania znajomości, podejmowania rozmów i budowania więzi społecznych. Istotne jest to w przypadku osób starszych, dzieci z zaburzeniami mowy i ludzi z zaburzeniami psychicznymi, dla których głównym problemem jest nawiązywanie relacji.
Joanna Karbownik
(joanna.karbownik@dlalejdis.pl)
Fot. freepik.com