„Synowie wojny” – recenzja

Życie w okupowanej przez Niemców Warszawie dla bohaterów książki z każdym dniem staje się coraz trudniejsze, a istniejące podziały między mieszkańcami coraz głębsze. Zwiększająca się  nędza i głód powodują, że w mieście pojawia się  plaga tyfusu. Helena po wyjściu na wolność pracuje ponad swoje siły w pogrążonym w chaosie szpitalu żydowskim. Jednak szybko się przekonuje, że w nowej rzeczywistości, w której się znalazła, może liczyć jedynie na siebie. Na przekór wszystkiemu marzy o Poldku, swojej największej miłości. Malinowscy z kolei robią wszystko aby utrzymać warsztat rękawiczniczy, ale strach o członków rodziny, którzy zaginęli w wojennej zawierusze niemal załamuje nestora rodu. Tymczasem aktor Konrad Werner z dnia na dzień przestaje być bożyszczem tłumów i od tej pory musi zmierzyć się z trudnym zadaniem, które pozbawi go godności i narazi na śmiertelne niebezpieczeństwo. Poldek natomiast cudem uniknął śmierci i teraz po postrzeleniu ukrywa się w klasztorze przed Niemcami. W tej części można poznać Warszawę podzieloną murem getta, usłyszeć krzyk niewinnych ofiar, zanim nadejdzie wielka pożoga, która bezlitośnie podczas tłumionych przez okupantów powstań zmiecie z mapy Europy tętniące wcześniej życiem to wielokulturowe miasto.

„Synowie wojny” to trzeci i ostatni zarazem tom sagi „Czas niepokoju”. Każda z tych części była doskonałą podróżą do świata, który dzisiaj już nie istnieje. Pierwsze dwa tomy opisywały realia przed wojną, a ostatnia część skupia się na opisie życia w okupowanej przez Niemców Warszawie. Każdego dnia życie w tym mieście staje się coraz trudniejsze. Ostatni tom opisuje ciężkie czasy, jakie nadeszły z wybuchem II wojny światowej. Jako czytelnicy tej historii jesteśmy świadkami spadających bomb na budynki, które zamieniają je w gruz. Autorka doskonale ukazała nam poziom okrucieństwa oraz sytuacje do czego jest w stanie dopuścić się człowiek byle tylko przetrwać. Opowieść ta jest bardzo wzruszająca, a bohaterom towarzyszą takie emocje jak złość czy nadzieja na to, że kiedyś ten koszmar się zakończy.  W tym tomie, podobnie jak w poprzednich, wydarzenia zostały podzielone na te współczesne i mające miejsce w przeszłości. Jest to interesująca powieść, która wciąga i zaskakuje, a czas przy niej się zatrzymuje. Warto zatem zagłębić się w przeszłość, poczuć klimat i emocje tego wojennego miasta.

Ewelina Makoś
(ewelina.makos@dlalejdis.pl)

Jagna Rolska, „Synowie wojny”, Prószyński i S-ka, Warszawa 2023.