Torbiel to określenie na workowatą, kulistą zmianę wypełnioną płynem. Choć torbiele mogą występować w różnych narządach, wyjątkowo często pojawiają się w obrębie jajników, najczęściej u kobiet w wieku rozrodczym. Zdecydowana większość, bo aż 95%, torbieli ma charakter łagodny, co oznacza, że nie zagrażają one zdrowiu i życiu kobiety. Warto jednak pamiętać, że obecność torbieli jajników wymaga dokładnej diagnostyki i regularnej kontroli lekarskiej, z uwagi na ryzyko zezłośliwienia zmiany.
Warto pamiętać, że torbiel jajnika nie jest jednorodną zmianą, dlatego w praktyce klinicznej można wyodrębnić:
Leczenie torbieli jajnika jest uwarunkowane przede wszystkim od rodzaju oraz rozmiaru zmiany, ale także wieku chorej kobiety. W przypadku torbieli pęcherzykowej często rezygnuje się z leczenia na rzecz regularnych kontroli, gdyż zmiana ta najczęściej ulega samoistnemu wchłonięciu.
W niektórych przypadkach leczenie torbieli jajnika może polegać na zastosowaniu terapii z użyciem tabletek hormonalnych. Duże zmiany, powyżej 5-7 cm, a także zmiany o potencjalnym charakterze nowotworowym wymagają leczenia zabiegowego. Obecnie najczęściej wybiera się zabiegi operacyjne metodą laparoskopową, które są mniej obciążające dla organizmu chorej i wiążą się z krótszą rekonwalescencją. Operacje otwarte, z nacięciem powłok skórnych brzucha, wykonuje się w przypadku potwierdzonych zmian nowotworowych.
Szacuje się, że każda kobieta w wieku rozrodczym choć raz w życiu zetknie się z problemem torbieli jajnika. Właśnie dlatego tak ważna jest regularna kontrola ginekologiczna, która pozwoli ocenić ryzyko rozwoju niebezpiecznych zmian nowotworowych. Podstawowym badaniem, które służy do diagnostyki i kontroli torbieli jajników, jest USG ginekologiczne. Zaleca się, by każda kobieta w wieku rozrodczym wykonywała je profilaktycznie co najmniej raz do roku.
USG ginekologiczne przeprowadzane jest rutynowo podczas wizyty u ginekologa. Jest to badanie nieinwazyjne, bezbolesne i całkowicie bezpieczne, także dla kobiet w ciąży. Przeprowadzane jest najczęściej na fotelu ginekologicznym bądź kozetce, gdzie pacjentka przyjmuje pozycję leżącą. Specjalista w badaniu posługuje się specjalną głowicą, na którą założona jest lateksowa osłonka. Głowicę umieszcza się w pochwie, dzięki czemu umożliwia to zobrazowanie takich struktur jak macica, jajniki czy jajowody.
Po zakończonym badaniu pacjentka otrzymuje zdjęcia badanych obszarów wraz z opisem, po czym może powrócić do swoich codziennych aktywności.