„Gaja z Gajówki. Chatka w środku lasu” – recenzja

Możecie mi nie wierzyć, ale są książki, na które czeka się całe życie. Są książki, w których człowiek zakochuje się od pierwszego otwarcia. Są książki, które pięknie pachną (i to nie papierem drukarskim!); smakują i kuszą samym wyglądem. Są wreszcie książki, które potrafią nas przenosić do miejsc, w których chcielibyśmy być; do czasów, w których chcielibyśmy żyć. I to wszystko łączy sobie „Gaja z Gajówki”. Ta powieść jest na wskroś niezwykła. Pachnie igliwiem, żywicą, parującą w garnku zupą. Czytając ją, możemy poczuć rosę pod stopami; zobaczyć przebiegającą gdzieś wiewiórkę. Możemy przenieść się do świata dzieciństwa, gdzie wszystko jest nowe, piękne i ciekawe…

Gaja to ośmioletnia dziewczynka, która wraz z rodzicami zamieszkuje leśniczówkę, gdyż jej tata jest leśniczym. Mogłoby się wydawać, że mieszkanie z dala od dużego miasta, gdzieś na odludziu jest nudne. Nic bardziej mylnego! W lesie dzieje się tak dużo, że ledwo starcza książki, aby to wszystko opisać. Mieszkanie w leśnej głuszy pośród dzikich zwierząt niesie za sobą wiele niesamowitych zdarzeń. Mimo że Gaja jest bardzo szczęśliwa ze swoimi rodzicami; uwielbia wyjazdy na wycieczki, wspólne spędzanie czasu i spacery z tatą, to jednak momentami jest bardzo samotna. Dziewczynka nie ma kolegów ani koleżanek, albowiem pobiera naukę w trybie domowym. Jej największym marzeniem jest poznanie bratniej duszy, ale w środku lasu łatwiej zaprzyjaźnić się z dzikim zwierzęciem aniżeli z człowiekiem. Czy mimo wszystko ośmiolatce uda się zdobyć przyjaciół?

Powieść urzeka, a głównej bohaterki po prostu nie da się nie lubić. Jest bardzo mądrą i dojrzałą osóbką. Pokazuje jak kochać siebie w swojej nieidealności; jak w naturalny sposób szanować siebie i innych oraz – co bardzo ważne – jak dbać o swoją indywidualność. Poza tym Gaja jest niezwykle bystrą obserwatorką rzeczywistości i chętnie dzieli się z innymi swoimi spostrzeżeniami na temat przyrody i życia dzikich zwierząt. Bardzo naturalnie, nienachalnie opowiada o środowisku, w którym przyszło jej żyć. Nie można odmówić jej kreatywności i ciekawości świata – dziewczynka przypomni czytelnikom na kartach powieści treść szkolnych lektur, podpowie jak samemu upiększyć swój pokój czy podsunie kilka pomysłów, co zrobić ze zużytymi pojemnikami.

Książka sprawia, że człowiek sam ma ochotę wejść do magicznego świata Gai Wicherek i rozsiąść się w nim niczym gość we fraszce „Na lipę” Jana Kochanowskiego. Podczas czytania, jakoś mimowolnie, nachodziła mnie tęsknota – za utraconym dzieciństwem, za bliskością natury, za tym dziecięcym spojrzeniem na świat. „Kraj lat dziecinnych/ on zawsze zostanie/ piękny i czysty jak pierwsze kochanie” – i te słowa wieszcza w kontekście tej powieści wybrzmiewają szczególnie mocno.

Obok tej powieści nie można przejść obojętnie nie tylko ze względu na treść, ale i szatę graficzną, która idealnie dopełnia treść książki. Ilustracje wykonała pani Kasia Piątek i jeżeli kiedykolwiek chciałabym wydać swoją książkę – godzinami przesiadywałabym pod jej domem i prosiła, aby zgodziła się ją upiększyć swoimi pracami. Rysunki są delikatne, piękne, zabawne i przejrzyste – idealne dla przedszkolaków i uczniów młodszych klas szkoły podstawowej.

„Gaja z Gajówki. Chatka w środku lasu” to powieść wypełniona spokojem, pięknem otaczającego nas świata; przepełniona marzeniami, tęsknotami i pragnieniami, ale przede wszystkim szczęściem, które kryje się przecież w codziennych drobnostkach. Polecam!

Anna Stasiuk
(anna.stasiuk@dlalejdis.pl)

Anna Włodarkiewicz, „Gaja z Gajówki. Chatka w środku lasu”, Świetlik, 2023.