“Hrabia Monte Christo. Część II” - recenzja

Trudno jest napisać osobną recenzję dla kontynuacji opowieści o hrabim Monte Christo. Tak, żeby przez przypadek nie zdradzić zbyt wiele, pozbawiając tym samym czytelnika przyjemności z odkrywania tej historii. Oba tomy czytać bowiem należy jako jedną książkę, nie robiąc między nimi zbyt długiej przerwy, aby nie stracić kontekstu dla rozgrywających się wydarzeń.

W tomie pierwszym poznajemy naszego głównego bohatera jako otwartego na świat młodzieńca, trochę naiwnego i pełnego ideałów, co przyczynia się do tego, że zostaje wplątany w pewną polityczną intrygę.  Opuszczony i zdradzony przez najbliższe mu osoby, nasz bohater trafia do lochów, gdzie zaczyna planować swoją zemstę.

W drugim tomie jesteśmy świadkami tego, jak plan zemsty hrabiego nabiera realnych kształtów. Zgorzkniały i doświadczony przez życie szuka satysfakcji w ukaraniu tych, którzy zniszczyli mu życie.

Choć objętość książki (dwa tomy, każdy po ponad 600 stron) może przytłaczać, to jednak jej lektura nie jest ani trochę nużąca. Aby dobrze zarysować całą fabułę, przedstawić tło historyczne, a także nadać bohaterom (a szczególnie głównemu) głębi, Aleksander Dumas potrzebował miejsca na kartach tej powieści. I wyszło to bezbłędnie. Przez tę historię właściwie się płynie, nie ma w niej ani grama zbędnych elementów. Nic więc dziwnego, że książka od lat cieszy się niesłabnącym zainteresowaniem.

„Hrabia Monte Christo” nakładem wydawnictwa MG ukazał się w przekładzie Klemensa Łukasiewicza. I w tym polskim przekładzie nie brakuje emocji, głębi i roztaczającej się przez całą powieść aury tajemniczości.

AP
(biuro@dlalejdis.pl)

Aleksander Dumas, "Hrabia Monte Christo. Część II", Wydawnictwo MG, 2022